Versos e mùsica in sa poesia romanza. Santu Frantziscu e Jacopone da Todi

Versos e mùsica in sa poesia romanza. Santu Frantziscu e Jacopone da Todi

Amus bidu sa borta colada sa prima poesia romanza in tretos proventzales. E de cantu fiat tenta in cunsideru dae sos poetas italianos. Oe nche crompimus a “Terramanna” pro sighire s’allega de sa relata intre poesia e mùsica.

In sos chi a oe resurtant sos prus antigos cumponimentos in volgare antigu italianu intre su de dòighi e su de trèighi sèculos (est a nàrrere “Quand’eu stava en le tu’ cathene” e “Oi bella”) in pare cun sos testos b’agatamus notatziones musicales.

Quando eu stava in le tu’ cathene,
oi Amor, me fisti demandare
s’eu volesse sufirir le pene
ou le tu’ rechiçe abandunare,
k’ènno grand’e de sperança plene,
cun ver dire, sempre voln’andare.
Non [r]espus’a vui di[ritamen]te
k’eu fithança non avea niente
de vinire ad unu cun la çente
cui far fistinança non plasea.

Podimus nàrrere su matessi de sas “Laudes creaturarum” de Santu Frantziscu chi connoschimus comente “Canticum”, comente “Cantico delle creature”. Sas notatziones musicales (pro seguru de màdrighe gregoriana) paret chi las apat iscritas su religiosu umbru matessi. De su restu si custa laude la connoschimus comente “cantico”, comente càntigu, est prus chi no craru non fiat petzi poesia.

Altissimu, onnipotente, bon Signore, tue so’ le laude, la gloria e ‘honore et onne benedictione.
Ad te solo, Altissimu, se konfàno et nullu homo ène dignu te mentovare.
Laudato sie, mi’ Signore, cum tucte le tue creature, spetialmente messor lo frate sole, lo qual è iorno, et allumini noi per lui.
Et ellu è bellu e radiante cum grande splendore,de te, Altissimo, porta significatione […]

Jacopone da Todi, imbetzes, in una laude sua (“O novo canto”), sas notas las agatamus postas in versos:

Sopr’el ’fa’ acuto me pare en paruto
tal canto se pona
e nel ’fa’ grave descenda suave,
ché el Verbo resòna.
Cotal desciso non fo ancor viso
sì ben concordato.

E in ue l’agatamus custa nota divina? Est Jacopone matessi a nos lu nàrrere, in sa de bator istrofas:

En carta ainina la nota devina
veio c’è scripta,
là v’è el nostro canto ritto e renfranto
a chi ben ci affitta;
e Deo è lo scrivano, c’à operta la mano,
ch’el canto à ensegnato!

[sighit cun Dante Alighieri]

Màuru Piredda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *