Non b’at àpidu mèdiu. E finamentas colende in manos totus sas nàcaras de una corona, cun sas pregadorias sas prus corales, no aìamus pòdidu impedire sa lòmpida a Sardigna de su Covid-19. Su virus non connoschet làcanas, nen muros. Resone tenet sa viròloga Gismondo. E nemmancu su mare o sas àeras timet, su virus. Sa gente biàgiat e si movet pro traballu, die cun die o in emergèntzia: nae, aèreu, elicòteru. Su virus podet sestare caminos in antis de si presentare comente su chi est como pro nois (b’at chie faeddat de su mese de santandria) e, mancari ìsula, e bortas medas isulada (su partitzìpiu est pro more de àteros sèberos), sa terra nostra est vulneràbile che a sas àteras.
S’amministratzione de sa vida de cada die, sos sèberos polìticos de chie nos guvernat, nudda sunt cara a sa lestresa de unu microrganismu atzellulare, unu fogu chi tenet in intro de sas carenas nostras. Sa chirca iscientìfica, imbetzes, traballat a sa muda, che a su virus: no est un’ativitade chi faghet decretos, ordinàntzias o gherras mediàticas (su fuste de Burioni est pagu cosa cunforma a una comunidade intrea). Ma, torrende a sa polìtica, de ordinàntzias nd’amus bidu e lèghidu. E las amus finamentas cummentadas. Che a sa de su 23 de freàrgiu («potentziare sas medidas operativas pro s’identificatzione e sa gestione de casos suspetos eventuales de passigeris lompende·nche a portos e aeroportos de su territòriu regionale sardu»).
Cale medidas? E in ue? Sas crònacas de sas dies coladas sunt prus chi non craras. Una aplicatzione de custu dispositivu podiat evitare s’intrada de su virus a Sardigna? Non si podet nàrrere. Ma forsis aiat pòdidu evitare sa cuntierra mediàtica a pustis cun su guvernu italianu pedende su chi un’autonomia, mancari ispetziale, non podet pedire. Como s’ordinàntzia noa est fintzas retroativa. A comintzu pertocaiat totu cantos sos chi torraiant dae Itàlia; posca l’ant dèvida mudare pro acrarire chi s’isolamentu fidutziàriu fiat petzi pro sos chi beniant dae sas zonas rujas de Padània. A como sunt 11mìgia sos chi si sunt autodenuntziados. Ma ite b’at chi lassat pensare chi sa situatzione siat controllada comente diat dèvere èssere? Lu nàrgiant.
In s’ìnteri su virus est unu fogu tentu in sa sanidade sarda, atachende sos traballadores de su setore chi no ant pasu, ponende oriolos a sos patzientes e finamentas a chie – addae de su Covid-19 e in foras de sos ospidales – non si podet permìtere de rùere malàidu o de s’infortunare. Est unu fogu tentu chi nos ponet a tretu de pretèndere unu servìtziu dèghidu cunforma a sas esigèntzias de sos tzitadinos e de sos territòrios de Sardigna.
Una serrada. Su nòrdicu chi lompet a Sardigna – o su sardu chi bi torrat – no est su migrante chi, disisperadu, nche bàrigat su Mediterràneu fuende·si·nche dae su chi non resessimus a imaginare, disafiende sa sorte in intro de bator tàulas in abbas malas e disafiende sas peus ingiùrgias de unu sentidu comune bene carignadu dae una narratzione polìtica fata de làcanas e de muros. Su migrante – amus intesu de continu – si nche devet abarrare in domo sua, s’istràngiu non podet retzire borsas de istùdiu (non nch’at coladu tempus meda dae carchi sit-in cun sos giòvanos padanos).
Pàrreres, ma sa vulnerabilidade pro custa terra – lassende·nche a banda àteros arresonos – la semus bidende como. Su fogu est tentu.
Màuru Piredda
Leave a comment