Su Vangelu in sardu

Su Vangelu in sardu

Antoni Simon Mossa, intelletuale, architetu, polìticu sardista e ideòlogu de s’indipendentismu modernu, aiat cumprèndidu ca sa limba est una cosa bia e depet tzirculare in ogni vena de sa sotziedade. Una de custas venas in sa sotziedade sarda est rapresentada dae sa religione: comente catòlicu Simon Mossa teniat un’atentzione particulare a sa presèntzia de su sardu in àmbitu litùrgicu.

Giai a pitzocu, in sos annos ‘30, Simon Mossa aiat traduidu carchi versu de sa Gènesi e de s’Eclesiaste, a prus de carchi passu de s’Ilìade, comente contat in sa prefatzione padre Remundu Turtas.

A sa fine de sos annos ‘60 si fiat mòvidu pro tènnere una versione in sardu de sa missa. Pro cussu aiat leadu cuntatu cun sos mussegnores de Sardigna pro cumintzare a cuncordare s’initziativa. A su matessi tempus aiat cumintzadu a traballare a unu progetu parallelu, su de su Vangelu, publicadu cun su tìtulu Evangèlios traduidos in sardu dae Antoni Simon Mossa in su 2016, in ocasione de sos chentu annos dae sa nàschida. S’initziativa, cherta dae sos fìgios de s’intelletuale est istada realizada pro more de sa Fondazione di Sardegna e de s’assòtziu Pro no ismentigare.

Su libru, publicadu dae sa Edes, oferit, in antis de sos vangelos, sa presentatzione de Domitilla Mannu, issara presidente de s’assòtziu, s’introdutzione de Tore Patatu e, comente giai naradu, sa prefatzione de sa bonànima de padre Turtas.

Su testu de partèntzia est una versione italiana de Pietro Rossano de su 1964, Il Vangelo. S’òpera est abarrada incumpleta, bidu ca Simon Mossa est mortu in antis de dda finire, in su 1971. Tenimus sos vangelos de Mateu, de Marcu e parte de su de Luca. In su testu sunt presentes refusos e incoerèntzias interna pròpiu  ca su tadutore est mortu in antis de acabbare sa tradutzione.

Simon impreat una koinè setentrionale cun carchi elementu arcaizante che a sa ç, grafema impreadu pro rapresentare s’africada alveolare surda, chi como est rapresentada dae su digramma tz. Tìpicu de su sardu iscritu in cuddos annos est  s’usu de sa h pro su verbu àere e s’usu de atzentos graves e acutzos: hazis haían.

Ateruna costante, custa puru coerente cun s’ortografia sarda de su tempus, est s’elisione. In prus usat meda sa j in printzìpiu de paràula. Comente elementu de modernidade si signalat su fatu chi sos enclìticos sunt partzidos dae su restu de sa paràula, cun una liniedda, es.: faeddende-los.

Inoghe unu passu de su Vangelu de Santu Mateu:

In cuddos tempos benzeit Juanne su Batista preighende in su desertu ‘e sa Judea. E jompidu a inie, tenzeit sa domo in sa çitade chi si narat Nazarèth.

Cumpletat su libru una poesia in aligheresu dedicada a sa passione e morte de Cristos, Nitada de tristor, a cunfirma de sa religiosidade de s’autore.

A sa fine est presente una proposta de ordo missae in sardu, chi Simon Mossa fiat aprontende paris cun s’amigu Zampa Marras.

(gianni muroni)

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *