Su NO craru de su Partidu Sardu (cun letzione de democratzia)

Su NO craru de su Partidu Sardu (cun letzione de democratzia)

-de Giuseppe Pepe Coròngiu-

img_7422

Intrende in sa sala de sa Turre Aragonesa de Bilartzi eris sero, in ocasione de su Consìgiu Natzionale Sardista, sa prima mirada est pro su cartellu postu in conca de sa presidèntzia. Bilingue: sardu e inglesu. Faeddat de no a su nucleare, a su venenu, a àligas de cada gènia. E de àteras negatziones chi sunt a òbligu in custa fase de su post-colonialismu sardu. Una cosa bella, lu naro deretu. M’est agradada. Ma su tema de custa assemblea, riunida dae su presidente Giuanne Columbu, est un’àteru no, craru e làdinu: cussu de pònnere in s’ischeda de su referendum costitutzionale cunvocadu pro su 5 de nadale.

Est praghile cando unu partidu s’addòbiat non pro resonare de nòminas, listas, eletziones, commissiones o incàrrigos, ma de ideas e de positziones culturales. Fiat custa sa cumbinatzione de sàbadu a merie e, depo nàrrere, mi so agatadu bene in unu cunsessu in ue b’aiat àghera de domo, de famìlia, de amighèntzia. Naramus sa beridade. Sos partidos andant male e finas su Psd’az est in abbas malas. Ma, finas chie non cheret, finas chie no at tentu mai una tessera che a mie, in su mundu linguìsticu e identitàriu, semper fìgiu de su Partidu Sardu est, de s’istòria sua, de sos turmentos e de sas faddas. Finas de sos no chi at naradu a cussu partidu. Est un’eredidade chi non si podet istransire.

Finas cando ti nde istèsias est pro marcare chi ses bighinu. Torrare a inoghe est comente a torrare a una domo de s’ereu, cun amigos e parentes chi as connotu de semper, as brigadu, as fatu festas, as tiradu e torradu a dare su saludu, ma semper sos parentes mannos sunt. B’at finas gente amiga de su CSU e chi no at mai mancadu un’apuntamentu: Giuanne Dessì, Roberto Mette, Carla Puligheddu, Lidia Fancello.

Sos indipendentistas chi pariant massimalistas, chi meda aiant criticadu su sardismu (finas giustamente), a dies de oe sunt torrados a collaborare cun guvernos regionales filo-tzentralistas, pustis annos e annòrios chi ant segadu sa conca contra a Lussu e Bellieni. Cosas chi rivalutant ogetivamente su sardismu istòricu.

Deo penso a totu custu, isbeliadu comente a semper, ma sas allegas però sunt giai comintzadas in contu de su referendum chi cheret ratificare sas mudas a sa Costitutzione chertas dae Renzi e Verdini e sos sardistas arresonant pro afortiare unu sèberu, cussu de votare no, chi in parte est istadu giai fatu dae sa dirigèntzia, ma chi tocat de averguare cun sa base. Una letzione de democratzia, si bidet luego. Finas si calicunu no agradesset su mètodu, ma est normale. Unu partidu no est unu pensamentu comunu, ma pensamentos diferentes chi chircant de abarrare in pare. Sas cuntierras, cando sunt democràticas, sunt normales e giustas.

In s’isterrida, su Presidente Columbu acrarit bene meda sas resones de su no sardista. Sunt argumentos polìticos craros mancari sa propaganda guvernativa non siat a favore. <Semus leados a cunsideru comente populistas – narat Columbu – cando nois difendimus s’identidade nostra e cussa de sas regiones a istatutu ispetziale. Penso chi su Partidu si depat impignare in custa campagna referendària e, antzis, lu depat fàghere cun manifestatzione in ogni federatzione territoriale>.

Christian Solinas sa Festa de su Sardu Ufitziale 2015
Christian Solinas sa Festa de su Sardu Ufitziale 2015

Pro su segretàriu Christian Solinas, chi intervenit in fatu a Columbu, sa campagna polìtica pro su referendum est finas calicuna cosa de prus: un’ocasione pro sestare unu mundu polìticu “identititàriu” chi at bisòngiu de unidade e de una proposta polìtica a cumone. <Duncas est pretzisu -narat Solinas- a afortigare unu comitadu cun fortzas chi si reconnoscant in sos valores nostros, cun sòtzios, intelletuales e esperièntzias finas pro fàghere passos cara a su fràigu de un’alternativa natzionale istruturada cun ipotesi de guvernu in su benidore. Finas su chi amus bidu cun Anthony Muroni chida colada in Casteddu est interessante meda>.

Su dibàtitu movet luego cun Efis Trincas, in sardu, chi ponet sa tzentralidade de su tema linguìsticu comente de fundamentu. Tocat a nàrrere chi custu costat in interventos medas, mentres a dolu mannu est capitadu chi in àteras fortzas soberanistas e indipendentistas non si nde faeddet mai mancu in ocasiones pùblicas. Unu mudìmine chi no est de sutavalutare comente elementu negativu. Non totus in su consìgiu natzionale sardista faeddant in sardu, est craru, ma su tema est presente a manera sighida.

S’abogadu de Terranoa Chìrigu Sanna est tostu meda cun su guvernu regionale. Faeddat de ùrtimos tzeracos chi si imbenugrant a su mere e narat chi non cumprendet comente gente chi est istada una vida sardista potzat pensare nessi de votare Eia. <So pensende a su casu de su professore Michele Pinna – narat – comente si podet votare contra s’esperièntzia de totu una vida?>.

Pro Nino Loi, imbetzes, sa bìnchida de su Eia o de su Nono non càmbiat meda sas cosas. Semper tzentralismu est. <Sos problemas de sos sardos sunt àteros e de cussu mi diat èssere agradadu a faeddare – at naradu – ma su tema est custu e naro chi nois depimus chircare una positzione alternativa>. Chi est a sa fine cussa de annullare s’ischeda o no andare a votare. Ma sunt in medas chi infines li narant, comente su giai sìndigu de Uliana Bobore Fele, chi quorum non bi nd’at e chi annullare, o no andare a votare, favoresset su Eia.

De aficu e apentu s’interventu de Ceccio Angioi. <Sas fortzas chi ant chertu custas reformas contra sas autonomias e contra sa democratzia bàrigant s’ìsula nostra e finas s’Itàlia. Sunt fortzas europeas e globales chi cherent minimare sa democratzia e avantagiare sa Finàntzia. Tando nois devimus fàghere un’arresonu globale e alleantzas globale. Essire dae su minoreddu nostru>.

Giuanne Columbu in sa Festa de su Sardu Ufitziale 2015
Giuanne Columbu in sa Festa de su Sardu Ufitziale 2015

Pro Angelo Carta, consigeri regionale, su malu est chi s’agenda polìtica la detat àtere e su partidu depet leare una positzione crara. B’at àpidu una sudditàntzia totale de sa Sardigna a s’Itàlia in custa legisladura no in tamen sa presèntzia de soberanistas in Giunta. <Naramus sa beridade – at sutalineadu – cun custa Agèntzia de sas Intradas Franciscu Sedda nos est leende in giru>.

Renato Orrù, presidente de sa Federatzione de Aristanis, regordat su fatu beru e curiosidadosu chi su Partidu Sardu est s’ùnicu partidu chi at firmadu sa Costitutzione de su 1948 chi galu esistit e proponet de fàghere leare a ogni consìgiu e consigeri comunale una positzione làdina. Pro Alessandro Gervasi, su no andat bene, ma diat chèrrere unu partidu prus ativu a fàghere opositzione a sa Giunta Pigliaru. Mario Carboni, leader istòricu de su sardismu natzionalista, ponet cara a cara sa lege eletorale de Renzi, s’Italicum, cun cussas fascistas chi ant favorèssidu s’intrada de unu regime. Finas pro Gianni Pia, giai sìndigu de Mògoro, sa reforma eletorale est “eversiva”.

Non b’at dudas duncas chi custu Partidu Sardu, campione eris de democratzia assembleare, at a traballare pro su No a su referendum e l’at a fàghere bene. Finas cun cussa lìnia de pensare dae luego a un’alternativa identitària de guvernu de sa Sardigna chi siat aberta, inclusiva, tzìvica, praticàbile e binchidora. A tales chi sa Sardigna no abarret in manos a gente destruidora.

Sende comente semus, nois sardos, ite tenimus de pèrdere pustis s’esperièntzia de custos annos de tzerachia sena frenos?

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *