“Sos patimentos de unu giòvanu” de Johann Wolfgang Goethe, òpera traduida in sardu dae Manuela Mereu e publicada dae Condaghes in su 2015 (colletzione Àndalas).
11 de làmpadas
Nara su chi cheres, deo inoghe non m’apo a istentare meda. A ite abarro? Su tempus paret prus longu in custu logu. Su tratamentu de su prìntzipe est su mègius chi si potzat disigiare, ma deo inoghe no isto prus bene. A ti nàrrere sa beridade non nos unit pròpiu nudda. Issu est un’òmine de abrìtiu, ma est cuddu abrìtiu chi tenent totus; a chistionare cun issu m’ispidientat comente a nche colare s’ora leghende unu libru iscritu cun cabu. Mi nch’apo a tratènnere àteras oto dies e a pustis apo a torrare a fàghere su perdulàriu comente a semper. Una cosa però apo fatu a primore in custu logu: sos disegnos. Su prìntzipe tenet una sensibilidade pro s’arte e la diat intèndere galu prus forte si si nche diat frànghere dae tzertas ideas iscientìficas iscimpras e de un’impreu de lèssicu pòveru. Càpitat a bortas de mi nch’arrodare sas dentes cando nche lu ghio cun immaginatzione callente in su mundu de sa Natura e de s’arte e issu de repente, pensende de chistionare cun cabu, nche ruet in unu muntone de arresonos fraigados.
Leave a comment