Sas chentu limbas de sa Die de su giudìtziu.

Sas chentu limbas de sa Die de su giudìtziu.

“Il giorno del giudizio” est unu romanzu  de su  giurista nugoresu Salvatore Satta,  publicadu,  pustis mortu,  in antis dae sa  CEDAM in su 1977, pustis dae  Adelphi in su  1979, e binchidore de su  Prèmiu Comisso Narrativa).

In custa òpera maistra, a sas acuntèssidas de sa famìlia de s’autore  s’acumpàngiant, a bias  subraponende·si, a bias  in parallelu, sas de sa  bidda de  Nùgoro e de sos pessonàgios suos. Totu in unu cuntestu cronològicu  chi andat dae sos ùrtimos annos de su sèculu  XIX  a sos annos a pustis de sa  prima gherra mundiale.

Custas sunt istadas, finas a pagu tempus a como, sas tradutziones de su romanzu:

–  EN) The Day of Judgment, trad. Patrick Creagh, 2018, ISBN 9781784975708

–  (NL) De dag des oordeels, trad. Frida De Matteis-Vogels, Meulenhoff, Amsterdam, 1982

–  (DE) Der Tag des Gerichts. Roman. Suhrkamp, Frankfurt/M. 1996, ISBN 3-518-39111-9

–  (ES) El día del juicio, Editorial Anagrama, Barcelona, 2010 ISBN 978-84-339-7593-5

–  (FR) Le Jour du jugement, trad. Nino Frank, Gallimard, Paris, 1990

–  (DK) Dommens dag, trad. Hanne Jansen, Forum, København (Copenaghen), 1989, ISBN 87-553-1742-1.

Dae pagu tenimus finas sa tradutzione in limba sarda comuna:

–  (SC) Sa die de su giudìtziu, trad. Diegu Corràine, Nùgoro, Papiros, 21 de abrile de su 2022, ISBN 978-88-9803-584-7.

Sa domo editoriale Papiros, duncas, at irrichidu cun custu traballu  sa collana Senalàcanas, dedicada  a òperas de importu internatzionale bortadas in sardu, pro mustrare chi sa limba nostra est galu bia e in possa. Pro si rèndere contu de sa resessida de custu progetu, bastat a dare un’ograda lestra a su catàlogu: s’andat dae “Dublinesos” de James Joyce, a su “Pantasma de Canterville” de Oscar Wilde, dae “Pinocchio” de Carlo Collodi, a “Su contu de su cau marinu e de su gatu chi l’aiat imparadu a bolare” de Luis Sepùlveda, e àteros medas.

Ma, ite est su profetu de bortare in sardu dae àteras limbas? Su profetu  est chi in custa manera su sardu si cunfrontat cun sas funtziones prus elevadas de s’espressione linguìstica, e devet agatare, in sesi, sa solutzione pro rèndere cale si siat semantema.

In s’istòria tenimus esempros de gabbale: sos romanos antigos ant afortidu sa limba issoro faghende tradutziones dae su gregu; s’italianu s‘est  irrichidu cun sas  tradutziones dae su latinu. In Sardigna  cheret mentovadu  un’esempru illustre:   su de Ioan Mateu Garipa,  su  preìderu orgolesu chi, in su 1627, at publicadu un’opera religiosa chi si narat “Legendariu de santas virgines et martires de Iesu Christu”,  tradutzione in sardu de un‘òpera iscrita a sa prima in italianu.

E tando, ite est a nàrrere? A sighire cun sas tradutziones in limba sarda!

(sa redatzione)

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *