– de Salvatore Serra –
Polìtica linguìstica cheret nàrrere finas a fàghere giornales in sardu, pro afortire sa capatzidade de custa limba de operare cun unu registru artu.
Non podimus fàghere a mancu, duncas, de faeddare de sa revista “Eja”, publicada pro unos cantos annos dae sa sotziedade editoriale “Papiros”.
In custu chi est su nùmeru 17 de su 2016, b’at, in mesu de s’àteru, un’intervista fata dae Giuanna Cottu a Sarvadore Mereu, regista chi at seberadu sa limba sarda pro fàghere unas cantas pellìculas.
Inoghe, su passàgiu de s’ intervista chi pertocat pròpiu s’impreu de sa limba sarda.
________
- Dae unu a deghe, cale est su gradimentu de s’impreu de sa limba in sas pellìculas?
Deo l’apo posta semper a in antis de totu, sa limba. Pro mègius nàrrere, no in antis de su contu, ca sa cosa prus importante est su contu, ti devet cumbìnchere su chi deves contare, si non b’at sustàntzia in su contu ite ti pones a gherrare? Ca a fàghere unu film est una gherra, a l’iscrìere, a buscare su dinare, a cumbìnchere sa gente, est a fàghere a manera chi unu contu de vida vivat in su mamentu chi lu ses faghende. Unu film si faghet ca est netzessàriu, ca cheret contadu, ca ti pedit de èssere fatu. A pustis de su contu benit sa limba. Pro nàrrere, “Sonetàula” est unu libru in italianu, Peppino Fiori chi l’at iscritu su sardu non l’impreaiat in sa literadura, ca sa literadura sarda est reghente. Issu, forsis, mancu la connoschiat gasi bene sa limba pro la pòdere impreare in su libru. Però no apo àpidu mancu unu mamentu de duda de comente lu fàghere, ca su mundu chi fia contende fiat unu mundu chi s’italianu no lu connoschiat, allegaiat in sardu. Sa gente chi issu contat est sa matessi chi issu contat in “La società del malessere”. No apo tentu mancu una duda a isseberare gente de su logu. Apo isseberadu su sardu ca fiat s’ùnica manera de contare custu contu.