Sa mama #13

Sa mama #13

“Sa mama” de Grazia Deledda, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae NOR (colletzione Le Grazie).

“Comente fiat intrada aiat serradu sa ghenna e si fiat sètzida istrampende·si in s’iscalina.
Dae subra calaiat su crarore treme·treme de sa lugherra e totu, a intro de sa domighedda finas a issara firma e trancuilla che unu nidu in mesu de rocas, pariat nànniga·nànniga: sa roca fiat iscutulada dae fundu, su nidu fiat acanta de rùere.
Su bentu in foras s’istrasinaiat prus a forte: su diàulu frigatzaiat sa domo de su preìderu, sa crèsia, totu su mundu de sos cristianos.
– Deus meu, Deus meu! – aiat tzunchiadu sa mama: e sa boghe pariat sa de ateruna fèmina.
Issara aiat abbaidadu s’umbra sua in su muru de s’iscalina, e dd’aiat fatu un’atzinnu cun sa conca. Eja, ddi pariat ca non fiat sola: e aiat cumintzadu a arresonare comente chi de a beru ateruna persone dda fiat intendende e torrende paràula.
– Ite potzo fàghere, pro ddu sarvare?
– Iseta·ddu inoghe, bassu chi torrat, e faedda·ddu craru e a forte, luego, su cantu ses galu in tempus, Maria Madalena.
– S’at a inchietare. At a negare. Est mègius a andare a su pìscamu e ddu pregare a nos nche leare dae custu logu de perditzione. Su pìscamu est un’òmine de Deus e connoschet su mundu.

M’apo a inghenugrare in pees suos: mi paret de ddu bìdere, bestidu de biancu, in sa sala sua ruja, cun sa rughe de oro lughende in petus e duos pòddighes deretos a beneìghere. Paret Cristos deretu. Dd’apo a nàrrere: «Mussegnore, vostè ischit chi sa parròchia de Aar, a prus de èssere sa prus pòvera de su Regnu, est ferta dae maleditzione. Pro giai chentu annos est istada sena de pàrracu e sa gente si fiant ismentigados de Deus. A coa nche nd’at andadu unu a sa fine, de pàrracu, ma Mussegnore dd’ischit ite òmine fiat cuddu. Bonu e santu finas a sos chimbanta annos: at acontzadu sa domo de su preìderu e sa crèsia, at fatu fàghere unu ponte in su riu, de butzaca sua; e andaiat a cassa e s’abitaiat cun pastores e cassadores. Totu in unu est cambiadu. S’est fatu malu che sos rajos. Faghiat fatuzos. At cumintzadu a bufare, s’est fatu prepotente e manilongu. Pipaiat sa pipa, frastimaiat e si setziat in terra a giogare a cartas cun sos peus farabutos de sa bidda: chi pro cussu dd’istimaiant e dd’amparaiant; mentras sos àteros ddu rispetaiant pròpiu pro custu.

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *