In nemmancu unu mese sunt essidas a campu noas a subra de s’informatzione in Sardigna chi ponent carchi pensamentu.
Est de eris sa noa chi sa Nuova Sardegna est istada comporada dae su grupu editoriale SAE chi gestit giornales de Emìlia e de Toscana. Sa propiedade de su cuotidianu fiat giai de fora dae tempus meda como su cambiamentu est a un’azienda noa e prus minore, ma chi paret in crèschida. Pagu male, si podet nàrrere, ma bisòngiat de cumprèndere si sa lìnia at a mudare e cale at a èssere sa noa? Mescamente a subra de sa cultura e sa polìtica sarda?
Sa Rai de Sardigna est ammustrende dae carchi tempus dificultades graes: bi traballat paga gente e, pro neghe de custu, sa capatzidade de annoare si nche est firma. Sa noa de ghennàrgiu fiat chi sa ghia de sa redatzione de su TgR fiat istada assignada a unu giornalista piemontesu, ligadu a sa Lega, e no a unu giornalista sardu de primore, comente bi nd’at intro. Como fintzas su diretore de sa sea sarda at a bènnere dae fora. Su seberu si cumprendet pagu, ca su rolu depet ammanigiare fintzas sos programmas in limba sarda.
Cun sa colada a su digitale terrestre nou medas emitentes locales, ligadas a su territòriu e chi contant sa realidade de sas biddas e de sa tzitades dae intro, ant a dèpere lassare sa televisione e tramudare in sa retza, o tancare de su totu. Istare in ie benit a gastare tropu de a beru e pro redatziones minores cun pagu fundos cheret nàrrere non bi resèssere a sighire a traballare. Una pèrdida manna pro totus sos ispetadores e sos tzitadinos.
Su caminu pro tènnere un’informatzione autònoma fiat longa e difìtzile, como paret chi si siat intortigada puru.
(redatzione)
Leave a comment