Ritzos, in sa traschia, e a sa muda

Ritzos, in sa traschia, e a sa muda

Su generale Figliuolo est bènnidu in Sardigna pro compidare comente est andende a dae in antis su programma pro vatzinare sos sardos. Ma forsis non petzi pro cussu? Mèdia prus a curtzu a Solinas ant iscritu chi su controllu est andadu bastante bene e chi semus megiorende ma, sende coàinos, s’esèrtzitu nos at a dare un’agiudu. Mèdia prus a tesu a su Presidente ant iscritu chi su militare at agatadu una situatzione chi non l’est agradada e tando at commissariadu sa sanidade sarda ca, sende in gherra, chie non filat si mutzat. Siat chi apant resone sos primos, siat chi bi l’apant sos segundos, s’esèrtzitu si leat unu rolu nou in su pianu sardu pro sos vatzinos. Ma sos polìticos de s’ìsula parent sulenos: nen cuntierras, nen murrùngios. Como b’at Draghi chi ghiat e totu andat bene.

De su restu “Governo dei Migliori”, “Nuova Aristocrazia del Merito” e àteras genia de espressadas gasi sunt fitianas oramai in sos giornales, in sa televisione e fintzas in sas librerias italianas. S’idea est chi posca annos de gente chi no ischiat fàghere nudda, cun pagas ideas e cultura illogu, como est su momentu de dare su poderiu a una casta noa de polìticos: persones de famìllias bonas, chi ant istudiados in sos logos giustos e chi giughent dinari e àrchidu. Draghi est s’esempru craru de custu modellu.

Est beru chi sa classe polìtica annu cun annu est divènnida prus metzana e no est fàula chi sa cultura de sos polìticos at perdidu paràulas e sentidos, ma s’idea a dae segus de custas fràsias est crara cantu mala: no est chi totu podent fàghere polìtica, o si podent pònnere a megiorare su logu. S’istùdiu, sa passione tzìvica, s’impinnu fitianu e su sentidu de su chi est giustu no est bastante. Amparare chie non lu podet fàghere dae isse, batallare contra a sos chi si cherent leare totu e agatare un’echilìbriu in sos interesos diferentes non sunt cosas de gente normale. Como est su momentu de sos mannos: pro sos àteros est ora de agabare sos giogos e istare a sa muda, antis, “sull’attenti!”.

No semus in regime (o règime comente narat Figliuolo), ma s’idea est cussa de cuntzentrare galu de prus su poderiu in sas manos de chie giai nde at meda. Pro custu carchi giornalista e polìticu narat chi sos istorbos prus mannos a sa gherra contra a su Covid sunt bènnidos dae sas Regiones e dae su pagu tzentralismu, tando, sighint, depimus isboidare de cumpetèntzias sos entes locales e afortiare Roma e s’Istadu italianu. Sas paràulas impreadas sunt “efficienza” e “coerenza” e cada cosa male fata da cale si siat polìticu locale est una proa chi su chi sunt narende est giustu.

Mai comente a como bi cheret una classe polìtica noa, mescamente in Sardigna, ma pro la fraigare non serbit sa gana de si tancare in sos palatzos, ma cussa de sa gente de traballare in paris. Non b’at tropu impinnu, ma tropu pagu. Non b’at tropa gente chi faghet polìtica, ma tropu paga. No est a sighire a isetare chi fatant, ma inghitzare a fàghere. Mescamente in una traschia comente a custa chi semus bivende. Paret però chi in custu momentu treuladu, b’at gente chi tenet una mirada diferente e una sèmida crara.

Gabriele Tanda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *