Retorichende: s’onomatopea

Retorichende: s’onomatopea

Abarrende·nche in sas figuras retòricas fonèticas, s’onomatopea est sa chi reproduit mùidas o sonos assotziados a unu ogetu o sogetu determinadu. Narat Cristiano Becciu in su libru suo “Pìndulas” chi «quando una parola ha origine onomatopeica significa che dietro il vocabolo c’è una sequenza fonica, di suoni, insomma, che vogliono riprodurre o suggerire acusticamente un oggetto o una determinata azione». E faghet s’esèmpiu de «”bisbigliare” alla cui base c’è il suono “bis-bis”», e fintzas àteros. E si imbetzes cherimus un’esèmpiu poèticu? Seguros lompemus·nche a sos versos de Giuanne Fiore.

Rujende s’atunzinu chelu bàsciu
a giros largos chi non sensan mai,
sas tàcculas s’intenden “tla-ai…tla-ai”
in altu abbolotténdesi a iscàsciu […]

mp

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *