Che a s’assonàntzia, finamentas sa cunsonàntzia est una figura retòrica fonètica chi impreamus in poesia. Si s’assonàntzia est una forma de rima imperfeta chi agatamus cando duas o prus paràulas tenent sas matessi vocales movende dae sa chi est tònica, cun sa cunsonàntzia sunt sas cunsonantes chi cumbinant, semper movende dae sa vocale tònica. Unos cantos esèmpios in sardu? Caddu e badde, linna e mannu, sole e dolu.
Leave a comment