Anàstrofe, est a nàrrere inversione (anastréphein, in gregu) de s’òrdine naturale de sas partes de un’allega. Che a sas àteras figuras retòricas, fintzas custa l’agatamus in su limbàgiu creativu, publitzitàriu o literàriu chi siat. In sa poesia sarda, in ue est chi agatamus mecanismos anastròficos? In sos cumponimentos cun versos retrogados. Pensemus a sos mutetos campidanesos o sa moda chi sos poetas cantaiant a concruos de gara. E pighemus una parte de su primu fiore de sa moda pro Santi Nenaldu de Remundu Piras.
Cando mai, si tue as unu coro
su piantu ‘e sas mamas lassas gai?
Si de sos presoneris ses su santu
si no a tie, a chie pregan tando?
Si tue as unu coro, mai cando
su piantu ‘e sas mamas lassas gai?
Si tue as unu coro, cando mai
lassas gai ‘e sas mamas su piantu?
màuru piredda
Leave a comment