Retorichende: s'anàfora e s'epìfora

Retorichende: s'anàfora e s'epìfora

Sighende·bi·la cun sas figuras retòricas de òrdine est de giudu a cunfrontare s’anàfora cun s’epìfora. S’anàfora (dae su gregu ἀναφορά, anaphorá, est a nàrrere “giughende a in segus”) nos permitet de repìtere una o prus paràulas a comintzu de fràsia o de versos a pustis. Esèmpiu clàssicu de sa literadura mundiale est su sonetu famadu de Cecco Angiolieri (cun una possìbile tradutzione in sardu)

***
S’i’ fosse foco, arderei ‘l mondo;
s’i’ fosse vento, lo tempesterei;
s’i’ fosse acqua, i’ l’annegherei;
s’i’ fosse Dio, mandereil’en profondo;

s’i’ fosse papa, sare’ allor giocondo,
ché tutti cristïani imbrigherei;
s’i’ fosse ‘mperator, sa’ che farei?
A tutti mozzarei lo capo a tondo.

S’i’ fosse morte, andarei da mio padre;
s’i’ fosse vita, fuggirei da lui:
similemente farìa da mi’ madre,

S’i’ fosse Cecco, com’i’ sono e fui,
torrei le donne giovani e leggiadre:
e vecchie e laide lasserei altrui

***
Si essere fogu dia brujare mundu
Si essere bentu mira sa traschia
Si abba essere afogu aberumia
Si essere Deus a lu mandare a fundu

Si essere paba tand’eo giocundu
A cristianos coglionare dia
Si essere imperadore una ‘ia
Segada conca a sùdditos a tundu

Si essere morte a babbu s’afeu
Si essere vida dae issu fua
Cun mama su matessi arreu-arreu

Si essere Cecco cun s’intragna sua
Damas ermosas in su letu meu
Feas e sènegas in domo tua

S’epìfora (dae su gregu ἐπιστροφή, est a nàrrere “torrende·bi”) bi l’amus imbetzes cando damus fortza a unu cuntzetu repitende·lu a concruos de versos.

màuru piredda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *