Paronomàsia e calembour sunt duas caras de sa matessi medàllia, sunt s’impreu de s’ecuìvocu in sos faeddos de sa prosa e de sa poesia movende dae sos giogos fonèticos. Custas figuras retòricas arrichint sos iscritos nostros dende·li unu sonu particulare. Parent belle che pare, ma no lu sunt. Sa paronomàsia bi l’amus cando acostamus duos parònimos, paràulas simigiantes (podet mudare carchi lìtera) meda ma cun sentidu diferente («Casca casca chi cras est Pasca»). Su calembour movet imbetzes dae s’omofonia, est a nàrrere dae duos faeddos cun sa matessi pronùntzia («Sa manta de Samantha»). Ispassiade·bos.
mp
Leave a comment