Sa realidade est divènnida gasi istrana chi non si cumprendet gasi prus ite est berdaderu e ite est fàula. Sos giornales in retza, e non petzi in cussa, non sunt de agiudu ca carchi borta faghent trìulu issos puru. A los leare in giru tando non b’at impudu. Difatis in limba italiana b’ant medas pàginas chi lu faghent, sa prus famada est LERCIO, in Sardigna sa prus connota est Radio Limbara, chi a s’ispissu iscriet in sardu.
Cando naschet sa pàgina bostra e comente mai custu nùmere? Seis mai istados una ràdiu?
Nono, no amus mai àpidu una ràdio, mancari meda zente nos preguntat onzi tantu sa frecuèntzia. Est unu modu de nàrrere de sa zona nostra. Cando s’intendiat carchi loroddu – comente namus nois, o unu cràstulu comente narant àteros – e non si ischiat dae in ue essiant tzertas boghes in bidda, si naraiat chi si fiat intesu in Radio Limbara. E tando da in cue est nàschidu su lùmine de sa pàgina.
Nois naschimus, comente Radio Limbara, su 26 de santugaine de su 2014, ma l’amus contivizada de pius dae s’incumintzu de s’annu a pustis ca amus bidu sos sighidores crèschere meda.
Bois seis una genia de LERCIO sardu e in sardu. Cale relata giughides cun issos? Su modellu bostru sunt issos o àteros?
Non connoschimus niunu de issos, mancari isco chi b’at un’autore sardu. Finas a unu tzertu puntu l’amus impitadu comente modellu, ispirende•nos pro carchi artìculu, ma a bellu a bellu amus agatadu unu modu nostru de iscrìere, una manera pius surreale de faeddare de sas istòrias de bidda.
Una pàgina chi est istada de importu non pro nois ebbia, ma finas pro àteros, est istada Laura Laccabadora. Cando at incumintzadu fiat una pàgina de umorismu chi est crèschida cun una lestresa chi nos at ispantadu. Faghiat a rìere e faeddaiat de Sardigna, ma no in sardu. Amus leadu meda dae cussu esempiu e ancora como nos càpitat de la mentovare. Como at leadu un’àtera lìnia editoriale, ca como bi tribagliat cun sa pàgina sua, ma a s’incumintzu est istada de a beru una pàgina chi at annoadu meda e chena issa nois non amus pòdidu fàghere nudda.
Bois seis una gazeta brullana, chi leat in giru sos giornales beros. Comente tratades cun issos? Si la leant pro sas brullas bostras?
Cun sa Nuova Sardegna semus in bona. Nos ant fatu finas carchi artìculu cando semus crèschidos e incumintzaìamus a tènnere unu bonu nùmeru de sighidores. Nos ant chircadu finas cando, un’annu a como, nos at denuntziadu Valerio Scanu. Cun s’Unione a s’imbesse, non amus raportu perunu. Los leamus in giru, impitende cussu chi narat sa zente, ma non nos ant mai chircadu ne in bonu ne in malu. Nois non nde amus de maliscia, cummentamus e brullamus cun sas boghes chi girant in sas biddas. Nos semus in cuntierra cun niunu, mancu cun Valerio Scanu: nos semus iscujados nende•li chi fimus dispràghidos si bi fit restadu male e amus proadu a bi faeddare e si cheriat de cancellare su post. Ma non nos at naradu nudda e totu si nche est acontzadu.
Apo bidu chi carchi cuntierra però giai bi est istada in sa pàgina bostra. Cherides acrarire sa manera bostra de fàghere a rìere?
Nois impitamus sos iscioròddios chi intendimus in bidda, e leamus in giru pius che totu s’ideas betzas, i luoghi comuni, chi girant galu in sas biddas. Los intendimus sempre pius pagu, gia est beru, ma ancora bi sunt. E bi sunt ancora sos pregiudìtzios subra de sos omosessuales o àteras categorias. Nois los impitamus, non ca semus de acordu cun cussa idea, ma pro leare in giru chie pensat chi cussas ideas siant giustas. Istoccadas o brigas intro sas biddas sunt cosas chi non si podent pius intèndere a die de oe, bi podimus rìere ebbia e leare in giru chie pensat chi siant cosas de sighire a fàghere. E custu est custu chi faghimus nois.
Bois seis ligados a s’atualidade de sa Sardigna. Comente la bidides s’ìsula finas in relatzione cun s’idea de identidade chi est prus connota?
Si finas a una barantina de annos a como sa zente, pius che totu sos babbos e sas mamas, si nde birgonzaiant de sa sardidade issoro e medas bias si nde cheriat ismentigare, como semus bidende chi meda zente est torrende a non si birgonzare de faeddare sardu e de sighire sas cosas sardas. Paret chi medas persones apant cumpresu s’importu chi tenet sa cultura nostra e b’at meda pius zente chi at imbitzadu a connòschere s’istòria. Forsis finas su movimentu de sas pàginas umorìsticas at agiuadu, ca faghet torrare a conca una memòria colletiva chi agradat. Ma ti naro chi lu semus bidende finas in sos giòvanos: sighint sas pàginas, e incumintzant a brullare in sardu e de Sardigna. Torrant a si ammentare sos approverzos chi giughiant sas biddas o a iscobèrrere giogos chi prima non faghiant pius ca fiat birgònza, comente sa murra. E non semus faeddende de giòvanos de biddas, ma finas de tzitade comente Terranoa, chi proant a faeddare sardu finas si non l’ant mai impitadu.
Ma tando lu bidides in salude su sardu? Si nche est mantenende biu?
In sa zona nostra emmo e pius de prima. Finamentas si semus a làcanas cun sa Gaddura, semus bidende un’atentu nou a sa limba. In medas biddas bi sunt criaduras minores chi lu faeddant e totus lu cumprendent. Torro a nàrrere, nois semus bidende giòvanos chi non sunt crèschidos impitende su sardu chi lu sunt iscoberzende pro meritu de sos amigos, chi lu impitant pro brullare e pro si ispassiare. Est una cosa noa s’atitùdine a non si nde birgonzare pius, ma antzis a lu fàghere bìdere e a l’impittare comente una limba normale e de disaogu.
Apo bidu chi aiais incumintzadu a fàghere finas unu telegiornale? Comente est andende?
Est una parodia de su telegiornale de Videolina, a s’amministradore de Italiano porcheddino amus fatu fàghere finas sa sigla, cun unu flauto de cussos de iscola. Est andende bene meda. At incumintzadu cun nùmeros artos medas ca fìmus totus inserrados in domo pro su Covid, ma si nche est muntenzende artu. Ma devimus torrare gràtzias a sos chi ant partecipadu: Maria Luisa Congiu, Martina Murenu, Gesù di Cagliari, su chiterrista de Salmo, Marco Azara.
Traballades medas cun àteras pàginas, dae in ue naschet?
Est nàschidu carchi annu a como, pro una die de sa limba sarda chi invitaiat a impitare su sardu in internet. Fiat su 2017. Amus cuntatadu àteras pàginas chi faghiant umorismu in sardu e a subra de sa Sardigna. Amus arrejonadu de sas lìnia chi teniaimus e dae cue est crèschida sa boza de impitare su sardu, fàghere retza e nos impignare pro dare un’idea noa de Sardigna.
Gabriele Tanda
Leave a comment