Podemos contra a s'autodeterminatzione de Catalugna?

Podemos contra a s'autodeterminatzione de Catalugna?

de Giagu Ledda –

podemos

S’àtera die, a pustis de sa vitòria de Syriza in sas eletziones polìticas in Grètzia, su giornale italianu “La Repubblica” si preguntaiat, ponende sa fotografia de Pablo Iglesias, su lider de Podemos: “E como a chie tocat a bìnchere in Europa? ”

Sas inchestas, chi rapresentant una genia de termòmetru de s’opinione pùblica, assegurant chi Podemos, semper chi lu cunfirment sas eletziones, podet truncare su bipolarismu de sa polìtica ispagnola, ponende·si comente primu partidu, lassende a in segus sos partidos istòricos. Si diat tratare de una “rivolutzione” dadu chi custa fortza polìtica est presente dae pagu tempus, e si tratat galu de unu “movimentu” e non de unu partidu.  Ma est de a beru una rivolutzione? e pro chie?

In custos ùrtimos annos s’idea polìtica prus noa, prus frisca, prus aberta a s’imbeniente in Europa, prus partitzipativa, prus a in foras de sos giogos de sos partidos (nde semus bidende ogni die e in totue esempros craros), est sa chi su pòpulu catalanu est giughende a in antis cun seriedade e determinatzione: s’idea de sa Catalugna indipendente, de sa natzione sena istadu chi a manera democràtica conchistat s’indipendèntzia sua.

Sa realidade si bidet de manera diferente dipendende dae ue istat chie est abbaidende e dae su colore de sas lentes chi unu si ponet a in antis de ogros.

Inoghe in Catalugna, a diferèntzia de su chi si preguntat su restu de s’Ispagna e de s’Europa, nos preguntamus si Podemos rapresentat una oportunidade pro su movimentu indipendentista catalanu o una minetza. Podemos assegurat chi est a favore de s’autodeterminatzione de sos pòpulos, de su bascu e de su catalanu, e in su casu de Catalugna annanghet chi però tocat a detzìdere a pitzu de s’economia e de sa chistione territoriale. Cheret nàrrere chi Podemos cheret detzìdere su modellu polìticu e econòmicu de s’istadu nou? Nemos inoghe ismèntigat su chi at naradu Iglesias carchi mese a como: “Comente ispagnolu deo pesso chi devimus sighire totus paris”. Mi paret chi b’at pagas dudas de su chi pensat Iglesias. “Cando amus a bìnchere sas eletziones – afirmat – amus a istudiare, in Madrid, unas relatziones noas cun Catalugna e cun su restu de s’Ispagna”. Inoghe custa paràulas sonant che una mùsica betza, e fintzas fea, ma modernizada. Sunt imbetzes unu cantu de ànghelos pro totu sos ispagnolistas de inoghe, de dereta o de sinistra chi siant, e de su restu de s’Ispagna, ca issos cumprendent chi Podemos, si binchet, no at a cambiare, in sa sustàntzia, nudda de sas relatziones de Catalugna cun s’istadu tzentrale. Totu at a abbarrare che in antis, mancari bi passent una manu de carchina pro covacare carchi mantza.

Unu pagu nerviosos, in càmbiu, si ponent sos dirigentes de sos partidos istòricos de una tzerta sinistra catalana, ca ischint chi s’eletoradu issoro, delusu, nche podet rùere in bratzos de Podemos. Un’eletoradu chi in  custos ùrtimos annos est andadu a votare semper prus pagu. In custas ùrtimas eletziones consultivas pro èssere o non de acordu cun una Catalugna indipendente, s’est bidu craru chi su fronte indipendentista movet totu sos votantes suos a votare a favore de s’indipendèntzia, mentres chi s’àtera ala, no est tantu omogènea: esistit una parte anti-indipendentista de dereta e un’àtera de sinistra, semper prus minimende custa ùrtima; e un’àtera parte, numerosa, chi istoricamente aiat votadu pro sos partidos de sinistra e chi, prus che anti-indipendentista est indiferente a su progetu polìticu nou. Est a custa parte importante e numerosa de sa populatzione catalana chi Podemos cheret cumbìnchere a sas positziones polìticas suas. Dare sa cunfiàntzia a Podemos est a dare una ùrtima oportunidade a unu tzentralismu, progressista tzertu ma ispagnolista.

Su lider de Podemos est bènnidu una borta ebbia in Catalugna, unos tres meses a como, e at faeddadu in Bartzellona, “No amus a fàghere patos cun Mas [su presidente de sa Generalitat], at asseguradu. Nde l’est falada a terra sa caratza de s’ambiguidade. Mas est guvernende cun prus de su sessanta pro chentu de su parlamentu catalanu; si non   faghent patos cun Mas, cun chie tando los ant a fàghere? Sa dereta ispagnola tzocat sas manos fintzas a si las ispeddare cando intendet custas paràulas. Sa sinistra catalana astensionista e anti-indipendentista, in fines at agatadu unu lider chi l’at cumbinta a andare a votare su 27 de cabudanni, votatziones pro su parlamentu catalanu chi tenent caràtere plebiscitàriu, in contra de s’indipendèntzia.

Leave a comment

1 Comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *