Mick e Keith: serrade totu!

Mick e Keith: serrade totu!

«Su grupu suo fìamus. Petzi gràtzias a Brian sa bandighedda blues nostra devenneit su prus grupu mannu de rock’n’roll in su mundu». Faeddos de s’ex bassista Bill Wyman pro s’ex chitarrista de sas Pedras rodulende·si Brian Jones, s’ànghelu brundu chi sos cumpàngios suos (mancari in pessu giagaradu pro more de una chìmica pagu de giudu intre issos) saludeint in Hyde Park illiberende·nche mìgias de mariposas in aera, una die caente de trìulas, su 1969. Unu chi «podiat sonare cale si siat cosa», a sa nâda de John Lennon. Como sos Rolling Stones, cun sa despedida de Charlie Watts perdent un’àteru de sos chi bi sunt istados semper, dae su primu discu omònimu de su 1964. B’abarrant petzi Mick Jagger e Keith Richards chi, in pare cun su sòsia de Rod Stewart (Ronnie Wood) e àteros chi bidimus a lampalughe, ant a mòvere luego conca a Amèrica pro una tournée chi…chi ite? A ue catzu nche lompides sena Charlie? Ok, ok…business as usual! Ma…ma domo non nd’ais? E no est cosa chi si nch’est mortu su baterista de Mick Jagger (si lu torraret a nàrrere diat retzire un’àteru pùngiu, su cantante de Charlie); cun Watts si nch’est mortu su motore de sa band. Keith, pone mente, tando: coerente sias cun s’immàgine chi as publicadu. E serrade cantu b’at.

màuru piredda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *