Meloni: prus a curtzu a Tsipras e a Renzi chi no a Mussolini

A pustis de su de custos concruos de chida, comente tzitadinos eletores, non nd’amus a bìdere prus de sondàgios. Sos àteros datos chi nos ant a dare ant a èssere sos de su 25, est a nàrrere sos de s’afluèntzia, sos exit poll e sos datos partziales de sas setzione manu manu iscrutinadas.

E in intro de custu tempus, duas chidas pro chi sos atores polìticos in campu si gioghent sas ùrtimas cartas, nudda at a acontèssere in contu de previsiones. Sa vitòria de su tzentru dereta est oramai cosa fata a su puntu chi cada essida de Enrico Letta paret unu cussìgiu a sos guvernantes noos e no una proposta programmàtica de sa coalitzione sua.

Sos gràficos non si nch’iscòstiant de meda e sas duas Càmeras reproduidas in immàgines nos ammustrant majorias pagu orioladas. Unu resurtu chi non nos diat dèvere ispantare ma cun cajones chi est pretzisu a las chircare in antis.

Non podet bìnchere su Pd chi in 16 annos de vida est 10 guvernende (e si non bastat b’agiunghimus l’Ulivo) cun polìticas chi de manca non sunt; non podet bìnchere su Movimento 5 stelle chi deviat abèrrere su parlamentu che a un’iscatuleta de tunnu e imbetzes s’est postu a guvernare cun totus cantos sufrende milli pressiones sena èssere a tretu de sighire in su caminu suo.

Abarrat sa dereta de unu partidu chi, mancari fatu dae gente oramai arraighinada in sas istitutziones (Meloni, La Russa, Tremonti e àteros) si presentat comente nou. Unu partidu chi, movende dae pertzentuales bassas, est como primu partidu cun belle 30 puntos de 100.

No est un’exploit inèditu in Europa. Carchi annu a como Syriza in Grètzia gasi fiat, dae su nudda a su guvernu. E inoghe, mancari non si potzat semper arresonare cun analogias, podimus agatare carchi inditu. Syriza non fiat e no est unu partidu antisistema. Syriza fiat su partidu se manca alternativa chi, una bia a caddu, faghiat totu su contràriu de su programma suo de Salonicu ca, “there is no alternative”. Unu, duos giros de guvernu e posca torra a pertzentuales prus modestas.

Torrende a Itàlia e abarrende in s’ùrtimu perìodu, ite totu non deviat fàghere sa Lega? Su poderiu de Salvini (mancari cherende·los «i pieni poteri») pariat definitivu. Non b’aiat sondàgiu chi non fiat in favore de cuddu pegus. E como sa Lega diat pàrrere colada non dae Meloni e Letta ebbia ma finamentas dae Conte. Gasi etotu Renzi chi, a sas europeas de su 2014, nche giugheit su Pd a pertzentuale 40 pro nche falare como a sos livellos chi connoschimus.

Duncas, s’amore de sos italianos (de sos tzitadinos de sa Repùblica, e duncas fintzas de sos sardos) lu connoschimus e como tocat a Meloni chi sulena sulena no lu est. Su de si nche bìdere a caddu in unu momentu che a custu at a sutapònnere su partidu suo (chi como at a èssere collende sa crema de su personale polìticu peri sos territòrios che a cada comitadu eletorale) a milli pressiones. In su mentres sa leader de FdI est giai dende garantzias mannas a «i poteri forti». A s’imbesse de su chi acontesseit chentu annos a como, cando «i poteri forti» cheriant garantzias issos sas garantzias dae sos babbos polìticos de FdI.

Duncas: prus a curtzu a Tsipras e a Renzi chi no a Mussolini.

màuru piredda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *