Sos mundiales de fùbalu de su Qatar lompent a sas semifinales a pustis de sos disafios de sos cuartos giogados eris e oe. Sa prima semifinale s’at a giogare martis su 13 de nadale cun s’Argentina contra a sa Croàtzia, natzionales chi sighint s’aventura issoro gràtzias a sa vitòria contra a Olanda e Brasile. Sas iscuadras de su 14 las connoschimus dae pagora pro more de sa partidas intre Marocu e Portugallu (cun sa sorpresa maghrebina chi non perdonat nemmancu a sos lusitanos a pustis de sas manos iscutas ispagnolas) e sa derrota inglesa contra a sa Frantza. Sos mundiales qatariotas, cun sa nèula de sa polìtica calcìstica, su medioevu pèrsicu e s’ipocrisia otzidentale mustrant sa galania de una natzionale africana lòmpida a unu traguardu istòricu, bincat o perdat sa semifinale. Ma no una natzionale africana ebbia. Una natzionale àraba! E pròpiu ca sa semifinale est contra a su passadu colonalista de sos frantzesos s’ispantu est galu prus mannu. Sa simpatia pro sos rujos est fàtzile e iscumproada peri sa rete. Sos marochinos sunt festende in cada logu in ue sa comunidade issoro est arraighinada, trumas de gente sunt catzighende sas carrelas de sas tzitades europeas cun tzichìrrios, trumbas de màchina e fumògenos. E sos giogadores issoro sunt semper cun sa bandera palestinesa in fatu, bentulende·la in cada ocasaione. Bandera chi, detàlliu, est belle che pare a sa de sos Saharawi. Ma cussa est un’àtera istòria e su rennu de su Marocu de cussa indipendèntzia non nde cheret s’intesa. Unu carche a sa botza e unu a…
màuru piredda
Leave a comment