La battia di via Ramai. Unu giallo tataresu

La battia di via Ramai. Unu giallo tataresu

Cando Antoni Cossu, bendidore de biancheria feminile, intrat in s’apartamentu de una viuda chi teniat apuntamentu pro dd’ammustrare su campionàriu, est cumbintu de s’atopare cun una fèmina betza.

Imbetzes s’atzapat in dae in antis una pitzoca de mancu trinta annos, de gasi dèchida chi pro issu, e pro issa puru, est amore a prima bista. S’apartamentu de sa giòvana est in bia Ramai, in sa parte betza de Tàtari, acanta de sa crèsia de Santu Sistu.

Cumintzat in custu modu un’istòria romantica, iscrita in tataresu, ammuntada dae s’umbra de unu perìgulu chi diat pòdere iscontare sa ditza de sos duos isposos, Antoni e Caddarina.

Sos protagonistas de su libru sunt inghiriados dae bighinos mancari prenos de pecos ma de umanidade puru: bagadias mannas, coronellos de s’esèrtzitu in pensione, giogadores de cartas in sos tzilleris tzitadinos.

Su teatru de su contu est Tàtari, massimamente sa tzitade betza, cun sas chimbe suas parròchias antigas (a dies de oe torradas a tres) in sos annos’60 de su sèculu XX, in su tempus de su boom econòmicu. S’autore ammentat su cursu Vittorio Emanuele prenu de butegas de lussu, sas agentzias de biàgios, sos pitzocos semper a giacheta e cravata posta, sa 600 mùltipla, sìmbolu de sa motorizatzione de massa chi cumintzaiat cuddos annos.

Su tonu est ligeru, brullanu, sena de èssere mai grusseri. S’autore si nde riet de issu etotu, mentras contat sos fatos. E si nde riet finas dae sa cobertina, chi faghet riferimentu a sa collana Mondadori famada, e dae su sutatìtulu:

Raccontu in curòri di rosa cun un caraìzu di grogu

A prus de s’ironia s’avertet una nostalgia pro unu tzitade cambiada meda giai in su 2002, cando su romanzu est istadu acabbadu. Cambiada in totu, cunsideradu chi issara sas brigas finiant belle semper cun una surra o cun un’istocada de resòrgia.

Est s’autore matessi a ammìtere custa visione aizu nostàlgica:

So’ cosi di cand’eu era propriu caiccu

(Sunt cosas de cando fia pipiu pipiu)

Sa limba impreada est unu tataresu chi non tzedet agiumai in nudda a s’influèntzia italiana, oferende a su letore una richesa lessicale manna. Pro sa fonètica s’iscritore adotat un’ortografia semietimològica, insertende sa h pro rapresentare sas fricativas laterales surdas ma abarrende fidele a su matessi tempus a s’ètimu:

voltha (borta)

morthu (mortu)

S’autore de su contu est Masthru Gi’, comente fiat mutidu dae totus Luigi Noce, tataresu, mortu in su 2010 a 70 annos de edade. Maistru in su fraile de famìllia, aiat sighidu a mannu a traballare pro contu suo. A prus de La battia di via Ramai at iscritu poesias e contos, semper in tataresu, chi ant tentu aprètziu e bintu prèmios in cuncursos de poesia e de narrativa.

(gianni muroni)

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *