Isposòriu de sàmbene #17

Sèberos de Sarvadore Serra leados dae s’òpera “Isposòriu de sàmbene. Tragèdia in tres Atos e sete Cuadros” de Federico García Lorca traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).

Leonardo – Càllia. Sunt pighende.

Isposa – Bae!

Leonardo – Tzitu, ca non nos intendant.

Tue a in antis, bae, ajò!

Si pensat s’Isposa.

Isposa – Ajò paris!

Leonardo (Apressende·dda) – Su chi chèrgias, si nos partzint est c’ap’èsser’ a morte fertu.

Isposa – E deo ferta. (Essint apressados)

Essit sa Luna a bellu a bellu. S’iscena leat una lughe forte in colore

de chelu. S’intendent sos duos violinos. Totu in una s’intendent

duas boghes malas, e sessat sa mùsica de sos violinos. A sa segunda

boghe essit sa Pedidora e abarrat furriada de palas. Aberit su

mantu e abarrat in mesu in mesu che a unu pugione mannu cun

betze alas. Sa Luna si firmat. Su sipàriu calat in mesu de unu

mudìmene totale.

 

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *