Sèberos de Sarvadore Serra leados dae s’òpera “Isposòriu de sàmbene. Tragèdia in tres Atos e sete Cuadros” de Federico García Lorca traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).
Pitzocu I – Custa est una cassa.
Isposu – Una cassa. Sa prus manna chi si podet fàghere.
Si nch’andat su Pitzocu. S’Isposu andat lestru a manu de manca e s’atopat cun sa Pedidora, sa Morte.
Pedidora – Ah!
Isposu – Ite cheres?
Pedidora – Tèngio fritu.
Isposu – A ue ses andende?
Pedidora – (Semper lamentende·si che a una pedidora) A in ie a tesu…
Isposu – Dae ue benis?
Pedidora – Dae in ie…, dae a tesu meda.
Isposu – As bidu a un’òmine e a una fèmina currende a caddu?
Pedidora – (Ischidende·si·nde) Iseta… (Dd’abbàidat) Ite giòvanu
ermosu. (Si nde pesat) Ma prus ermosu galu si fiat dormidu.
Isposu – Nara, risponde, bidu ddos as?
Pedidora – Iseta… Ite palas largas! Comente est chi non ti praghet a t’istèrrere a subra de issas imbetzes de caminare a subra de sas prantas de sos pees chi sunt gasi piticas?
Isposu – (Istrangulende·dda) T’apo naradu si ddos as bidos!
Inoghe sunt colados?
Pedidora – (Enèrgica) Non sunt colados; però sunt essende·nche dae su montigru. No dd’intendes?
Isposu – Nono.
Pedidora – No dd’ischis su caminu?
Leave a comment