Iscola e esàmenes. Poesia sacrificada in Uk. A cando s'òbligu inoghe?

Sa poesia est una de sas vìtimas de su covid. A su nessi in su Rennu unidu in ue ant disinnadu chi, pro sos esàmenes Gcse (General certificate of Secundary Education) de literadura inglesa, sos pitzinnos de 16 annos b’ant a pòdere renuntziare annoas. Shakespeare a banda, comente argumentu obligatòriu, duos sunt sos sèberos possìbiles in campu literàriu intre romanzos de su ‘900, òperas teatrales iscritas a pustis de su 1914 in sas ìsulas britànnicas e, difatis, “poetry”. Sa poesia, duncas, est optzionale. No est obligatòria. «For the first time», leghimus in su Times. Unu sèberu chi nât chi est momentàneu, pro chi su càrrigu de sos istudiantes non siat grae a pustis de su chi b’at àpidu in sas iscolas pro more de su covid. Unu sèberu chi, disinnadu dae sos mannos de s’Ofqual (Office of qualifications and examinations regulation), movet dae s’oriolu chi sos giòvanos – crèschidos in e cun sa rete – non siant a tretu de cumpèndere testos complicados dae “remotu”. Ma custu cheret nàrrere chi paritzas iscolas, a sa poesia, nche l’ant a pòdere bogare dae sos programmas. Su sèberu at ingendradu una grandu dibata in sa terra de William Blake, de William Wordsworth, de Samuel Taylor Coleridge. E de Kate Tempest. Ma si est beru chi in Inghilterra tenent su volante a s’àtera ala, a cando in Sardigna su disinnu de la pigare giusta sa corsia movende dae sa connoschèntzia de sa poesia (e de sa limba) sarda in sos programmas literàrios de totus sos chi si devent diplomare? Est o nono, custa, sa terra de Araolla, de Pisurzi, de Padre Luca, de Mannu, de Sulis, de Mereu, de sos improvisadores, de Giuanne Fiore?