Giòvanos, traballu e propaganda

Giòvanos, traballu e propaganda

Sos giòvanos de oe non cherent traballare. Nânt chi. Beh, no est unu contu de oe. Sa narratzione est prus chi non betza, comente chi in custu logu s’iscontru siat intre sas generatziones e non intre interesses. Ma essit como a campu cun prus fortza pro more unu fenòmenu chi a tardu o a chitzo deviat essire. Narant chi non s’agatant pitzocos pro traballare in su setore de sa ristoratzione. Ma in antis de faeddare de ganas e de pagadores, est pretzisu a moveremus dae custu assioma pro agatare àteros duos problemas: su primu pertocat sa categoria de “giòvanu” a dae chi unu paret chi sesset mai de lu èssere; su segundu pertocat sa natura de su setore. Sintetizende·la: possìbile chi a 40 annos unu siat galu giòvanu e chi devat chircare traballu pro serbire màndigos a sas mesas? Non b’at fotografia prus crara pro cumprèndere unas cantas dinàmicas de su mundu de su traballu. Tzertu, su setore tenet una dignidade e un’importàntzia sua (e de pitzocos istudiados cun diploma enogastronòmicu e cun ispetzializatziones pigadas a pustis bi nd’at), ma si torramus a s’assioma, pro ite b’at chie comintzat a “pretèndere” chi sa paga siat giusta? Sa risposta nch’est in intro de sa dimanda matessi. E sa paga nche devet barigare, e non de pagu, su chi diat pòdere intrare in butzaca cun su rèdditu de tzitadinàntzia. E no in nieddu. Che a sa de cussa pitzoca “assunta” dae su chitarrista/ristoradore chi eris, comente chi nudda esseret sutzessu, est torradu a sonare in s’istùdiu de Propaganda live. Serrende·la, sos giòvanos de oe non cherent traballare pagados male e sena garantzias. E a tardu o a chitzo s’ant finamentas a istracare de chie “impreat” sos deretos issoro pro audìtziu televisivu ebbia. (màuru piredda)

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *