Donna Berta #68

Donna Berta #68

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

Su fatu est ca sa mere, donna Petronila, ddi fiat isterrende in su tapete (su tapete de sa mesa de pràndere) sa chistione eterna, ùnica chi dividiat a cuddas suas fèminas patzìficas, sa chistione de su gatu. No ddu podiat sufrire, si dd’aiat giai naradu; pariat marrudu; cun su fàghere suo de gatu solu de duas fèminas betzas, cun sas abitùdines suas de animale de sartu, indipendente, trèmpinu, revessu e rebecu, agreste la’, non faghiat a dd’aguantare. Sigomente non ddo’aiat ortu a ue podiat essire, imbrutaiat totu sa domo, finas su salone; segaiat tassas e pratos, farrancaiat cadreas, tendas, tapetes, bestires; si nche mandigaiat sa cosa licantza e sa petza. Tocaiat a fàghere carchi cosa. O si nch’andaiant dae domo su gatu e sa mere, o custa depiat atzetare una reclusione perpètua de s’animaleddu in unu logu seguru, dae ue non si nche podiat fuire.

Donna Berta aiat discùtidu, aiat difèndidu sa libertade de su mègius amigu suo, ma a sa fine aiat tzèdidu, ca non cheriat complicatziones domèsticas in una die gasi solenne pro issa. Su gatu de Sabelona nche dd’aiant inserradu in su sostre, in unu ripostìlliu, presone segura, ca sos ferros de su lughernaju teniant una retza de filuferru. Sigomente nemos biviat in cue acanta, sas boghes de su presoneri non nde podiant ischidare su sonnu de sos bighinos; nemos ddu diat intèndere, mancari s’esseret fatu che tigre pro iscramare su deretu suo a s’àera lìbera.

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *