Donna Berta #45

Donna Berta #45

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

No dda diat meravigiare chi sa gentòria indiferente dda lassaret catzigare dae unu caddu, partzire in duos dae una roda, sena ddi ghetare una manu o una boghe. Ite ddo’intraiat issa cun totu cuddos istràngios? Ite nche faghiat issa in su mundu, foras de Zaornín, antis, de Susacasa? Pro cussu fiat gasi reconnoschente cando dd’agiuaiant a si nch’istesiare dae una vetura, dae su tramvia… E puru issa cheriat agiuare a su pròssimu. Sa vida in carrera fiat, comente dda sentiat issa, che a una batàllia de ogna die, in ue intraiant sena coidadu, balentes, totu sos abitantes de Madrid: sa batàllia de sos atumbos, de sos investimentos; e in cussa die de perìgulos sena fine, issa puru cheriat agiuare a sos sìmiles suos, chi a sa fine ddu fiant, mancari fiant istràngios e isconnotos. E caminaiat semper acutzende sos ogros, ponende sa bista in ue no arribbaiat s’oidu, atenta a sos passos suos e sos de sos àteros. In ogna guturinu, in ogna impedradu, in ogna pratza ddo’aiat un’isparatòria, gasi si dd’immaginaiat, de veturas e caddos, sos prus perìgulos mannos; e cando arribbaiat a custos momentos tremendos de rugare su caminu pùblicu, fiat atenta a duas bias, e, timende e totu, pensaiat a sos àteros comente a issa matessi; e sa soddisfatzione sua fiat manna cando podiat sarvare dae unu disacatu de cuddos a unu pipiu, a unu betzu, a una pòvera betzighedda, che a issa; a chie si siat. Una die, in s’ora de prus tràficu, aiat bidu dae su martziapiedi de s’Imperial a un’imbriagu chi fiat atraessende sa Puerta del Sol, caminende totu a esse, cun milli tzircunlocutziones e perìfrasis de sos pees; e in s’ìnteri, tramvias, riperts e simones21, òmnibus e carros, e caddos e bastassos càrrigos andaiant e beniant, che rajos chi rugant in s’àera… E s’imbriagu selenu, a fortza de no ddu èssere, trancuillu, fiat caminende agabbende totu su tratadu de bortas, istorchende ogna genia de òrbitas e ellìticas, sena mancu bisare su perìgulu, cun cuddu fogu semenadu de mortes seguras chi fiat atraessende trambuchende. Donna Berta ddu bidiat andende a in antis, a segus, essende pro miràculu dae ogna istumbada, persighidu de badas dae sas boghes arrennegadas de veturinos e cadderis…; e issa, a manos giuntas, pregaiat a Deus pro cuddu òmine dae su martziapiedi, comente aiat pòdidu, dae sa costera, resare pro sa vida de unu nàufragu chi esseret anneghende a sa bista sua.

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *