Donna Berta #36

Donna Berta #36

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

Unu mangianu Sabelona si nde fiat pesada dae su letu suo castu, si fiat acarada a una ventana de sa coghina, aiat abaidadu a chelu, cun una manu posta in dae in antis de sos ogros a moda de bentàlliu, e cun unu gestu amargu e boghe galu de prus, aiat iscramadu, faeddende a sa sola, comente costumaiat: “Die bella pro biagiare!”. E luego aiat pensadu, ma sena de ddu nàrrere: “S’ùrtima die!”. Aiat allutu su fogu, aiat mundadu un’iscuta, fiat andada a leare abba frisca, s’aiat fatu su cafè, a pustis de su tziculate de sa mere; e comente chi in ie non diat capitare nudda de istraordinàriu, aiat pichiadu sas bias de ordinàntzia a sa ghenna de s’alcova de donna Berta, modu sòlitu de dd’inditare ca s’ismurzu dda fiat isetende; e issa, Sabel, comente chi non diat agabbare totu cudda die etotu, comente chi su chi diat capitare intro de un’ora no esseret pro issa un’ispètzia de fine de su mundu, si fiat intregada a sa màrtzia fitiana de sas fainas suas, inùtiles pro su prus custa bia, bidu ca dae cuddu note non ddoe diat dormire prus nemos in Posadorio. Mentras issa fiat frigatzende una broca, in su portale de s’ortu, chi fiat a su livellu de sa coghina, fiat intradu su gatu, ammuntadu de arrosada, cun sa nèbida de cussu mangianu chinisatzu e allentoradu atacada a su corpus biancu e lughende. Sabel dd’aiat abaidadu cun afetu, imbìdia e làstima.

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *