Donna Berta #11

Donna Berta #11

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

Cando sas ocurrèntzias aiant permìtidu a su capitanu de pensare a sa parte tzivile de sa ditza sua suprema, si fiat ofertu a issu etotu, comente amante e cavalieri, de torrare cantu in antis possìbile a Posadorio, de rinuntziare a sas armas e de pedire sa manu de s’isposa a sos frades, ca a unu gherreri liberale non si dd’aiant dada. Berta, innotzente de su totu, aiat cumprèndidu ca fiat capitadu carchi cosa de grave, ma no irreparàbile.

Si fiat calliada, prus pro sa dultzura de su mistèriu chi non pro su terrore de sas cunseguèntzias de sas rivelatziones suas. Su capitanu aiat promìtidu de torrare a si cojuare. Andaiat bene. Fiat giustu; ma sa ditza issa dda teniat giai in s’ànima. Diat isetare chent’annos. Su capitanu, che a unu cobardu, fuit dae su perìgulu de sa morte; torrat a sas banderas suas pro tzerimònia, pro cumprire, dispostu a sarvare su corpus e a pedire su cungedu; sa vida no est sa sua, pensat issu, est de s’onore de Berta.

Però s’òmine proponet e s’eroe disponet. Unu sero, a sa matessi ora chi cantaiat su rosignolu de Berta e de Santa Dultzelina, su capitanu liberale intendet tochende a repicu s’innu de sa gherra; che a un’amore supremu; sa morte gloriosa ddu mutit dae una trintzea; sos sordados isetant s’esempru, e su capitanu ddu dat; e in unu dismaju de santa balentia intregat su corpus a sas ballas, e s’ànima a Deus, cuddu coragiosu chi in sa vida fiat istadu ditzosu duas bortas ebbia, e ambas pro causare una disgràtzia e generare a unu disgratziadu.

 

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *