Donna Berta #10

Donna Berta #10

“Donna Berta” de Leopoldo Clarín Alas, òpera traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2012 (colletzione Àndalas).

Unu rosignolu solitàriu cantaiat in su cherchedu in ie acanta; unu rosignolu che a su chi intendiat ammachiada de amore sa santa sublime Dultzelina12, sa sorre de su pìscamu veneràbile Hugues de Dignes. «Oh; ite cantu solitàriu su de cussu pugione!» aiat naradu sa Santa, e luego fiat intrada in èstasi apensamentada in Deus pro su cantu de cudda ae.

Gasi narat Salimbene13. Gasi ddi fiat capitadu a Berta; su rosignolu dd’aiat fata dismajare, pèrdere sas fortzas chi unu resistet, chi sunt istemperadas, fritas; una poesia infinida chi prenet totu de amore e de condonu dd’aiat aundadu s’ànima; aiat pèrdidu s’idea de su bene e de su male; no ddo’aiat male; e apensamentada dae su cantu de cudda ae, fiat ruta in bratzos de su capitanu, chi aiat fatu de Tenorio sena rastru de malìtzia.

Forsis si non nche fiat istadu su liberale, chi a issa ddi depiat a vida, Berta, ascurtende cuddu sero su rosignolu solitàriu, s’aiat giuradu de èssere un’àtera Dultzelina, e de amare a Deus, e a Deus ebbia, cun su nùmene dultze de Gesùs, in sa soledade de sa clausura, o che a Santa Dultzelina, in su mundu, in su sèculu, ma in cuddu sèculu de Susacasa, chi fiat prus solitàriu chi no unu cumbentu; in ogna manera, de seguru cudda die, a tale ora, a suta de cuddu làuru, in dae in antis de cuddu cantu, Berta diat àere prantu de amore infinidu, diat àere cunsacradu sa vida a sa religione.

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *