Dae sos ùrtimos datos de s’ISTAT sa populatzione de sa Sardigna est sighende a menguare, ma sa noa est chi si prima fiat unu problema petzi de sas biddas de su tzentru, como pertocat fintzas sa majoria de sas tzitades.
Tàtari, Casteddu e Nùgoro in duos meses (ghennàrgiu e freàrgiu) ant pèrdidu totas tres prus de una chentina de persones. Sas resones sunt duas pro su prus: non naschent pitzinnos e sos giòvanos sunt fuende. Calicunu podet fintzas pensare chi custu disacatu acontesset ca semus un’ìsula, ma no est gasi, su problema pertocat totu s’Itàlia, ma non pertocat nen Malta e nemmancu sa Còrsica.
Si andamus a bìdere sos nùmeros, sa Sardigna in su 2011 teniat unu millione e seschentos setantasès mìgia abitantes, in freàrgiu de ocannu nde tenet 1.576.304: amus pèrdidu in ùndighi annos chentu mìgia sardos. A s’imbesse sas duas ìsulas mediterràneas in custos ùrtimos deghe annos sunt crèschidas a sighidura. Sa Còrsica dae belle treghentos e deghe mìgia persones in 2011, como tenet 338.550 abitantes, cun una crèschida prus o mancu de su deghe pro chentu. Malta fintzas de prus: dae prus o mancu batorghentos e bìndighi mìgia a sos 516.000, est a nàrrere una crèschida de chentu mìgia persones in sos matessi deghe annos.
Tando no est una chistione de tènnere su mare a inghìriu, nen de sos annos difìtziles e nemmancu de ite b’at de fàghere a intro: su problema est polìticu. S’Itàlia est un’Istadu chi non resesset, o non cheret, agatare una manera de agiudare sos giòvanos e sas famìllias, firmu in su pensu e in sas mòvidas econòmicas e sotziales. Sa resone de sa crisi demogràfica est petzi custa.
(redatzione)
Leave a comment