“Cookie wall”, su muru digitale pràtica illegìtima? Sa chistione suta sa lente de su Garante

“Cookie wall”, su muru digitale pràtica illegìtima? Sa chistione suta sa lente de su Garante

Non ti faghes profilare? E tando o pagas un’abbonamentu, o non podes visitare su situ web. Si narat “cookie wall” e de unu muru a beru semus faeddende. De unu muru digitale. Dae pagu, difatis, unos cantos sitos de informatzione ant cumintzadu a impreare sistemas chi ponent s’utente cara a duas possibilidades: s’abbonamentu in antis mentovadu (“paywall”) o su cunsensu a sa profilatzione pro mèdiu de sos cookies e àteros istrumentos de orminadura (“cookie wall”). E medas sunt sas implicatziones pro su chi pertocat a sa riservadesa.

Pro cumprèndere mègius s’argumentu, bisòngiat a mòvere dae sa definitzione de “cookie”; sa paràula matessi (biscotu in inglesu) faghet pensare a sas pibinidas chi Hansel e Gretell ghetaiant in su caminu pro lassare un’istiga. Unu cookie est unu file minoreddu, un’istringa testuale chi unu situ nch’imbiat a sos dispositivos de sos utentes e chi permitit a su gestore de su situ matessi de memorizare unos cantos datos trasmìtidos dae su browser durante sa navigatzione.

Est craru chi orminadura e monetizatzione de sos datos de sos utentes sunt cuntzetos ligados a pare.

Sa chistione at ingendradu paritzas protestas e signalatziones, fintzas a nche lòmpere a su Garante privacy chi at abertu un’indàgine pro averguare si sas pràticas de sos editores sunt cumpatìbiles cun sas prescritziones de su GDPR (“general data protection regulation”). In àteras paràulas, tocat de iscobèrrere si sas pràticas de sos editores sunt cunformes o mancu a sa normativa europea.

Si podet permìtere su tratamentu de sos datos personales a unu gestore in càmbiu de unu servìtziu a s’in donu? Est a nàrrere, si podet dare cunsensu a su tratamentu de sos datos comente contraprestatzione pro usufruire de unu servìtziu sena pagare?

Isetende chi su Garante detzidat, podimus nàrrere chi, a su presente, sa diretzione no est unìvoca: b’at duos orientamentos chi si sunt cunfrontende.

Su primu orientamentu (movende dae s’artìculu 8 de sa Carta Europea de sos Deretos de sÒmine, chi estendet su deretu a sa riservadesa de sa vida privada e familiare a sas relatziones sotziales, e duncas finamentas a su mercadu) pensat chi sa protetzione de sos datos personales siat unu deretu assolutu e indisponìbile. A bisu de custa interpretatzione, mancari siat de importu s’atzessu gratùitu a sos servìtzios digitales, bi diant pòdere àere arriscos de pèrdida de su controllu de sos datos dae parte de sos utentes e perìgulu de bardiamentu, cun sa possibilidade chi sa protetzione de sa riservadesa dipendat dae sa capatzidade econòmica de cadaunu.

Su segundu orientamentu, imbetzes, sustenet sa lìbera autodeterminatzione de s’utente. Pro sos sustenidores de custa interpretatzione, chi puru reconnoschent s’importàntzia de sa protetzione de sa privacy, intre sos datos personales b’at unu elementu negotziale ligadu a sa voluntade personalìstica de s’indivìduu: cadaunu est padronu de operare sas ischertas suas cunforma a sos valores suos. Finamentas a tzèdere datos personales, duncas, pro benefitziare de unu servìtziu in forma gratùita.

Amus a bìdere cale at a èssere s’orientamentu definitivu chi su Garante at a impreare.

Gianfranca Orunesu

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *