Su collidore de biscu (El collidor de vesc) de Pau Urgell.
Tradutzione de Francesc Ballone.
Òpera publicada dae Condaghes in su 2012, colletzione “paberiles”.
Petzi ogni morte de Papa cuddu personàgiu istranu e agreste si lassaiat bìdere in bidda. B’andaiat a ora de mesu die, cun su carru carrigadu a fasches de frascàmene e raighinas, matas de biscu, paneris de cugumeddos e tùvaras, pischeddas de figu, mura, lande e meleddas de lidone, matas de romasinu e chessa. Sa presèntzia de cuddu òmine untadu e de s’animale suo iscarrugadu e tzurpu, tragende cun podda meda unu carru malecontzu, allughiat in coro de sos abitantes de sa bidda unu misturu intre làstima e rebuzu. No in tamen, b’aiat carchi cosa in sa mirada de ogros craros e penetrantes de su giòvanu brutu e pedditzone, e in su tràgiu suo istesiadu, chi poniat un’ispètzia de suddu a intro de sos bighinos noos suos. Calliadu, finas ermèticu, s’aèrgiu suo impassìbile, chi pariat indiferente a totu, disassussegaiat sos abitantes ingalenados de sa bidda pitica, chi aiant agatadu in s’acudidu nou una bena infinida de arresonos.
Leave a comment