Bìculos de literadura #4

Sa badde de Sant Gregori, acorrada in mesu de màrghines artas e cun unu caminu de intrada istentosu e tortu, fiat isanimada, abbandiada, ponende fatu a su colare perenne de su tempus, e ammirende sas oras invariàbiles a intro de su tretu immutàbile chi l’ammantaiat cun bratzos invisìbiles. Sos chi bi biviant imbetzaiant in antis de su tempus, sutamissos comente fiant a un’endogamia antigale, e fiant belle totu marcados dae una feesa amorfa congènita e unas calidades mentales chi, paris cun s’atzentu de su faeddare issoro, los tramudaiant in una genia cun piessignos genèticos e antropològicos sena uguales.

Si contaiant de generatzione in generatzione unu muntone de contos e paristòrias, sos prus ispantosos e incredìbiles, a pitzu de su litu e de sos èsseres istranos chi l’abitaiant. Contàssias de afadamentu, ammaiaduras e istriaduras, chi si fiant incravadas in su sentidu populare de sos abitantes, pagos e istrambos, de cudda badde inospitale. Naraiant chi su litu de Sant Gregori, tortu e imboligadu, ingulliat totus sos atrividos chi bi nch’intraiant prus de su chi sa prudèntzia racumandaiat, e sos chi l’aiant fatu non nde fiant mai essidos, si non mortos. Gasi, feti sos prus balentes si nch’acurtziaiant, pro more de sa natura atrivida issoro, ponende·bi su pee a intro sena però si nche fichire tropu, non s’ischit mai chi aerent pèrdidu s’àndala pro si nche torrare a essire.