Bìculos de literadura #10

Bìculos de literadura #10
Su collidore de biscu (El collidor de vesc) de Pau Urgell.
Tradutzione de Francesc Ballone.
Òpera publicada dae Condaghes in su 2012, colletzione “paberiles”.
Sena belle àtera cosa ite fàghere francu de ispereare su mundu chi l’inghiriaiat, s’ùnica bena de recreu pro issu fiat una fotografia de una pisedda nuda, giai bene tètera e aizu annuada dae sas diferentes bènnidas chi l’aiant infusta e chi como fiant bene sicas. Su collidore de biscu acapiaiat s’esistèntzia cuntemplativa sua cun un’atividade subadora fitiana e atentzionada, chi si repitiat cun puntualidade ogni die de s’annu, e raras meda fiant sas etzetziones. E fiat pròpiu in s’ìnteri de una de custas sessiones amorosas assoladas chi su collidore de biscu retzesit sa prima bisita a sa barraca. Fiat isfruschinende·si cun impignu su burtzu suo e impignende·si in sos pensamentos suos disigiosos, a suta de un’umbraghe de opinu, cando intendesit unu murmutu de boghes bisi·bisi e de iscacàllios benende dae carchi ala a intro de sas matas postas in segus de sa barraca. Intendende cuddas boghes, su collidore de biscu firmesit totu in unu s’atividade sua alluscada, abarrende mudu e cun sos ogros mannos e tziddicosos fache a ue beniat su sonu. Tando bidesit una pedra manna che unu pùngiu essende isparada dae sa mata chi si fiat abbaidende, puntende·lu deretu a conca. Cun impitu su collidore de biscu fiat renèssidu a l’ iscansare giustu mesu segundu in antis de la tènnere a cherbeddera. Luego a pustis aiat pòdidu bìdere unu grustu de chimbe pitzinnos essende·nde cun avolotu dae sa matessi mata chi si fiat abbaidende, e cuddos cumintzesint a agafare pedras chi luego fiant isparadas fache a su logu de su recreu assoladu. Su collidore de biscu b’aiat postu totu sa balia sua pro iscansire sos assàrtios de cudda banda de pipieddos, currende pro si cuare in carchi logu e chirchende a su matessi tempus de s’acartzonare. In antis de s’intanare in segus de sos primos àrbores de su litu fiat istadu fertu dae duas o tres pedras. Assuconadu e grusadu, sena tènnere bastante tèmpera e balentia pro si cunfrontare cun s’atacu improvisu de cudda ratatùllia atrivida, su collidore de biscu si fiat atrampadu a intro de su carcùmene de sas tupas, isperende chi coleret sa temporada e aguantende cun passèntzia sos ingiùlios e sas brullas de sos chimbe giovaneddos de Sant Gregori. Infadados e istracos de isetare dae cuddu òmine una reatzione chi non bengesit mai, sos chimbe muconosos, totus intre noe e trèighi annos de edade, si fiant tzacados a intro de sa barraca e, intre rìsidos e faeddos malos de befe, piscesint a pitzu de s’isterridòrgiu impreadu dae su collidore de biscu pro si corcare. Avesadu comente fiat a cudda genia de bisitas pagu amistosas, su collidore de biscu istesit in ie, sena mòvere nemmancu unu pòddighe e belle sena alenare pro totu su tempus chi sos pitzinneddos fiant a intro de sa domo sua bmalecontza. Iscunfiantziosu e dudosu, in antis de nch’essire dae su cuadòrgiu aiat lassadu colare tempus meda finas dae cando sos giòvanos intruddados si nche fiant andados. Duncas, immaginaiat chi su tempus suo in cuddu logu fiat belle che finende. Immaginaiat chi a cudda bardana de birbantes diat sighire sa torrada de su mere de sa barraca pro nche lu catzare a foras. Su chi no ischiat su collidore de biscu fiat chi cuddu logu e finas sa barraca fiant de propiedade de sa comuna de Sant Gregori, chi, imbetzes, non si nd’interessaiat pro nudda a su chi sutzediat in ie, e
sas ùnicas persones chi de a beru bi diant sighire a b’andare fiant sos chimbe pitzinnos, gasi comente fiat sutzèdidu a cumintzare dae sa segunda die a pustis de sa prima bia, cando los podias bìdere, ogni tantu, a curtzu de sa barraca. Pro sa bona sorte de su collidore de biscu, sas bisitas in fatu de sos chimbe minoreddos non fiant gasi disamistosas che a sa prima. Difatis, cando custos si faghiant bìdere in su litu, si limitaiant a s’abbaidare dae tesu su collidore de biscu, pro tempus meda e cun curiosidade, ispiculitende a pitzu de cuddu personàgiu istranu e de sa bènnida improvisa sua in cuddu logu. Cun su colare de sas dies, sos pitzinnos aiant cumintzadu a li fàghere cale si siat pregonta li bengeret a conca e, mescamente, a li pregontare de cosas chi aiant intesu narende dae sa gente de sa bidda a pitzu de issu. Su collidore de biscu, chi a bellu a bellu aiat cumintzadu a no los tìmere prus e giai non si nche fuiat prus cando los bidiat benende, rispondiat apaghiadu a sas pregontas de sos minoreddos, dende·lis, cando lis andaiat bene, unu emmo o unu nono che a ùnica risposta. Su bespru de su solstìtziu de ierru de su 1950 fiat s’ùrtima bia chi sos minoreddos aiant bidu su collidore de biscu. S’incràs, sa die de su solstìtziu, su collidore de biscu aiat cròmpidu sos binti annos, e si nde fiat pesadu, comente sutzediat semper, a s’ora chi li fiat pràghida. Fiat una die frita frita, e li fiat costadu meda a si nde pesare. A mesu mangianu si nde fiat essidu dae sa barraca e aiat cumintzadu a caminare istichende·si semper de prus a intro e su litu. Giughiat petzi un’imbòligu cun a intro una burratza de abba, unu sacu bòidu, mesu filone de pane e una frùtora. Fiat andende a collire biscu pro lu bèndere che a frunimentu de Pasca de Nadale.
Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *