Posca chi su Ministèriu de s’Isvilupu Econòmicu no at cunvocadu sa mesa pedida dae Onorato e dae su Tribunale, eris sa CIN-Tirrenia at dadu a su tribunale de Milanu su pianu suo pro torrare su dinari de su dèpidu. Custa de sa Tirrenia est un’istòria longa (incarchende inoghe e inoghe, agatades sas àtera puntadas): gallìgiat, paret chi siat andende a suta, ma aguantat, cun sos traballadores e totus sos sardos isetende su benidore suo e issoro e cun sa polìtica e su tribunale chi paret chi non chèrgiant seberare. Como sa cumpannia at torradu a imbiare un’àteru pianu chi depet èssere valutadu dae sos giùighes.
Su de Onorato in custu mese paret chi siat istadu unu giogu cun sa polìtica. Sa mòvida, o mègius su de abarrare firmu, de su Ministèriu est una cosa chi in pagos s’isetaiant: pensende chi sa Tirrenia podiat agabbare comente s’Alitàlia. Su pianu cunsignadu como proponet continuidade cun su barigadu e, antzis, s’idea de fàghere a mancu de sos agiudos de s’Istadu. Amus a bìdere si custa borta at a andare bene, o si b’at a èssere un’àteru rinviu. In su mentres sas cunseguèntzias de custa cuntierra la semus giai barighende: Arbatassa e Casteddu no ant prus su collegamentu cun Civitavecchia. Como bisòngiat agatare calicunu chi la fatzat cussa trata, ma galu como non si cumprendet chie e comente, e làmpadas est a pagu tretu. Si sa Tirrenia at a fallire, ite amus a bìdere?
(redatzione)
Leave a comment