Sa Superlega est petzi una chistione de fùbalu?

Sa Superlega est petzi una chistione de fùbalu?

Si b’at una cosa chi alluet sa gente est su fùbalu. Chie prus chie mancu at sighidu carchi partida de importu in mesu a gente chi, a s’agabbu, fiat festende o pranghende. Como paret chi, cun sa nàschida de sa Superlega, su fùbalu comente isport populare si nche siat morende.

Su progetu de sa Superlega (su giassu ufitziale inoghe) naschet dae unu grupu de iscuadras europeas ricas meda chi cherent leare su poderiu de s’ammanìgiu de sos campionados prus de importu, boghende•lu a sa UEFA. Sas resones issoro sunt mescamente econòmicas: sunt issos chi batint sa majoria de su dinari, sunt issos chi ponent fundos pro pagare sos giogadores prus bravos, mantenende una calidade arta de s’ispetàculu isportivu. Sa FIFA (intro a cue b’est sa UEFA), chi no est un’assòtziu de ànghelos ma chi dae semper at fatu dinari cun su fùbalu, at minetzadu deretu sas dòighi iscuadras de las catzare dae sos campionados prus mannos e sos giogadores issoro de los aorare dae sas natzionales.

Su chi est ladinu est chi custa cuntierra pagu b’intrat cun s’isport. Su fùbalu a dies de oe est un’ispetàculu gastosu meda. Sas iscuadras a bellu a bellu sunt divènnidas aziendas cuotadas in sa bursa e comente cada aziendas de custa genia cherent una garantzia de sa crèschida de sos balàngios menguende de su prus sos arriscos. Sa FIFA, a s’imbesse, bivet pro more de su dinari de sas iscuadras e de sos acordos polìticos cun sos Istados. Mescamente custos ùrtimos ant ammustradu chi sas istitutziones de su fùbalu sunt corrùmpidas medas.

In custu mercadu triuladu in ue su soddu est prus tundu de sa bòcia, sa bona o sa mala sorte, sa balentia de su minore chi brincat sa bravesa de su mannu, non podet abarrare comente sunt. O mègius, comente fiant, ca est dae annos chi su fùbalu est àtera cosa. Sa pèrdida econòmica de un’istajone mala o de derrotas medas e, duncas, de una visibilidade prus pitica pro un’azienda chi at gastadu unu muntone de dinari, no est un’arriscu chi si podet bajulare. Chie ponet dinari cheret istabilidade e crèschida, no iscummissas perigulosas.

Su mecanismu impreadu dae sas dòighi iscuadras pro lograre su chi cherent est una manera nàschida in sos annos Otanta in su Regnu aunidu e lu podimus mutire su “ricatu de sos ricos”, chi no est àteru chi una minetza de sos ricos de si nche andare, de batire su dinari in un’àteru logu, lassende poberesa e bòidu: unu genia de isciòperu de sos meres. Est su chi est acontèssidu unu muntone de bortas in sa polìtica de sos ùrtimos annos: sos mercados e sa finàntzia chi pretendiant e sos Istados chi li istaiant fatu. Non nos depimus ispantare tando si dae como a pagu FIFA e Superlega ant a agatare un’acordu.

Sa ghia de sas dòighi iscuadras, Florentino Perez, at naradu a s’imprenta: “Non bi podet èssere una meritocratzia pro chimbanta iscuadras” in Europa. Unu chistionu chi nde ammentat un’àteru fatu dae giornales e televisiones a subra de sa polìtica (inoghe). Comente a semper faeddare de isport s’assimìgiat a faeddare de polìtica. Su progetu de sa Superlega acrarit a ite puntu semus e ite nos isetat in su benidore: sunt ruende sas ipocrisias e chi tenet dinari e poderiu lu cheret de su totu.

Gabriele Tanda

Leave a comment

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *