Sèberos de Sarvadore Serra leados dae s’òpera “Isposòriu de sàmbene. Tragèdia in tres Atos e sete Cuadros” de Federico García Lorca traduida in sardu dae Giovanni Muroni e publicada dae Condaghes in su 2013 (colletzione Àndalas).
Leonardo – Càllia. Sunt pighende.
Isposa – Bae!
Leonardo – Tzitu, ca non nos intendant.
Tue a in antis, bae, ajò!
Si pensat s’Isposa.
Isposa – Ajò paris!
Leonardo (Apressende·dda) – Su chi chèrgias, si nos partzint est c’ap’èsser’ a morte fertu.
Isposa – E deo ferta. (Essint apressados)
Essit sa Luna a bellu a bellu. S’iscena leat una lughe forte in colore
de chelu. S’intendent sos duos violinos. Totu in una s’intendent
duas boghes malas, e sessat sa mùsica de sos violinos. A sa segunda
boghe essit sa Pedidora e abarrat furriada de palas. Aberit su
mantu e abarrat in mesu in mesu che a unu pugione mannu cun
betze alas. Sa Luna si firmat. Su sipàriu calat in mesu de unu
mudìmene totale.
Leave a comment