24.09.2013 – Finit sa vida de Placido Cherchi, intelletuale afinadu e de gabbale

24.09.2013 – Finit sa vida de Placido Cherchi, intelletuale afinadu e de gabbale

Placido Cherchi est istadu forsis unu de sos intelletuales prus originales e prus modernos de su campu “natzionale” sardu in cussu tretu de tempus chi andat dae sas ùrtimas dècadas de su Noighentos finas a sa prima de su Duamìgia. Fiat un’òmine  nudda bragosu, non li agradaiat sa pàgia, ma chi, pro meressimentu de un’intelligèntzia rara e de istùdios fungudos, aiat a bellu a bellu achiridu unu rolu de primore in sa cultura sarda, e non petzi in cussa de su fronte “sardista”.

Fiat naschidu in Òschiri su 10 de su mese de abrile de su 1939, ma sa famìllia, pro chistiones de traballu, si fiat de luego trantzida connoschende sos tretos de mesu Sardigna. In sos Annos Sessanta est in Casteddu, istudiante de una facultade de Lìteras chi tando fiat una domo prena de cherbeddos de gabbale: Giovanni Lilliu, Ernesto De Martino, Aldo Capitini, Corrado Maltese, Antoni Sanna, Vincenzo Ussani, Anthos Ardizzone, Alberto Boscolo  e Giuseppe Petronio. Aiat dae luego ammaduradu un’ispèddiu màssisu pro sos istùdios de antropologia culturale e istòria de s’arte. Ernesto de Martino fiat divènidu pro issu una lùmera de sighire in cada tretu comente bùssola de un’esperièntzia culturale de ammentare. Pro s’istòria de s’arte Corrado Maltese, aiat acumpridu sa matessi funtzione.

Sas òperas de Placido Cherchi sunt medas e totus de importu pro s’istile suo pretzisu e detalliadu e pro sa profondidade de sos arresonos chi poniat in campu cada borta: sardos a manera ischeta, ma finas in intro de totu su pensu filosòficu otzidentale de tando. Su chi meresset prus de totus unu mentovu est forsis “Etnos e Apocalisse”, publicadu in su 1999, un’argumentatzione afinada, dolente e cumplessa de sas chistiones sardas e mescamente de sa chistione “Sardigna” chi at lassadu e at a lassare rastros in sa cultura finas de custas dècadas. Una lètura de fundamentu chi non podet mancare pro chie cheret fàghere cultura o polìtica in s’ìsula nostra.

Cherchi, contra a s’avesu generale, est istadu un’intelletuale de sa natzione sarda chi no andaiat a divulgare sa connoschèntzia leada dae àteros autores, ma fiat a tretu de bogare a campu una mirada sua, un’elaboratzione originale, una letura de su mundu nostru cun sos ogros de s’intelletuale istesiadu, amarguradu, disincantadu. Sardu, emmo, ma finas europeu e mondialista. Naraiat, intre milli àteras cosas, chi sa cultura sarda fiat belle post moderna, bizantina, complicada comente depet èssere cussa de unu pòpulu dae semper sugetu chi chircat, finas cun caminos isviados, de campare su matessi finas caratzadu. E a s’in capas issu puru fiat gasi.

Fiat interessadu meda a sa chistione de sa limba sarda e de su bilinguismu chirchende de agatare in sa chistione polìtica e iscritòria rastros de sa filosofia antropològica de unu pòpulu comente a su nostru, finas mustrende sa dificultade e s’angustia chi sufrit un’intelletuale gasi fine, chi si nde sapit de unu destinu chi negat unu limba culta de manigiare cun cumpetèntzia.

In sos ùrtimos annos de sa vida sua, finas s’universidade italiana de Sardigna, chi l’aiat finas semper unu pagu isputzidu, l’aiat isdoganadu cun carchi insingiamentu. Semper in cussos annos aiat aderidu a su partidu indipendentista IRS – Repùblica de Sardigna chirchende de colare s’impignu suo culturale in una formatzione polìtica chi tando pariat prenetada a si ismanniare meda e chi posca imbetzes est andada a si menguare.

Su 24 de cabudanni de su 2013, in s‘ìnteri de una passigiada in bitzicleta in sos giardinos de Casteddu, tzitade chi l’aiat acasagiadu e chi li praghiat meda, su comintzu de una morte tràgica, belle pro cumbinatzione, ma finas lèbia, istesiada, belle timorosa a sa manera sua de òmine chi no istimaiat sos istripitos.

Sa Sardigna “sarda” e “natzionale” at pèrdidu gasi unu de sos intelletuales suos prus afinados e fungudos chi su tempus at a alabantzare de seguru.

Leave a comment

1 Comment

  1. Placido Cherchi este istappiu una figura de importu mannu, po sa cultura e s’identidade de su populu nostu. Di torrausu graziasa.

Send a Comment

S'indiritzu email tuo no at a èssere publicadu. Is campos pedidos sunt signados *