Dae una deghina de dies s’imprenta italiana at canonizadu unu santu nou: Mario Draghi. Dae cando s’ischit chi depet fàghere su Presidente de su Consìgiu sos giornales ant inghitzadu a nàrrere s’ispantu chi at fatu dae cando est nàschidu: in iscola semper istudiosu e in domo mandigaiat totu, reconnòschidu dae giòvanu comente un’òmine de giudu, at sarvadu s’Europa intrea. Carchi giornale at agatadu fintzas amigos e cumpàngios de iscola pro cumprèndere cantu fiat bravu cando fiat criadura. Sos mèdia de informatziones nos ant naradu chi Draghi, francu sa conca, tenet finamentas cumpetèntzia meda e tìtulos e esperièntzia e tratòngiu cun totus e forsis ischit fintzas bolare, ma non lu faghet a s’ispissu ca tenet umilidade meda. Ponende a banda sas brullas, b’at de nàrrere chi però pagos nos ant naradu de ite bi cheret fàghere cun totu cust’ispantu de conca e de naturale suo.
De Draghi a ghia de su guvernu si nde faeddaiat dae maicantu e custu ca agradat meda a sos grupos dirigentes prus fortes de s’Itàlia. Como bi est e l’ant postu in ie ca b’at dinare meda de partzire e bi cheret tinu meda de pònnere pro fàghere un’atividade gasi dìliga. In su barigadu, francu su bonu chi oramai totus ischimus, at fatu carchi cosa chi carchi duda at lassadu. In sos annos Norantas at agiudadu a bèndere sas impresas de s’Istadu italianu a sos privados (Telecom, ENI e àteras); at traballadu comente ghia europea pro Goldman Sachs; at sustènnidu su progetu de agiudu europeu de sa Grètzia e cando fiat guvernadore de sa Banca d’Itàlia no at fatu gasi meda pro sarvare su Monte dei Paschi di Siena. Su pensu chi paret tènnere in conca Draghi, e l’at naradu prus de una borta, est cussu de una liberalizatzione manna: cando si podet, si depet fàghere a mancu de s’Istadu; sustènnere sas aziendas mannas e minores e riformare sas pensiones.
Custu est su chi giughiat in conca e su chi at fatu, e si podet èssere de acordu o nono, e isse podet fintzas àere mudadu meledu. Amus a bìdere ite at a fàghere Draghi, e totus amus prus de un’isetu, ma su chi pensat est pretzisu a l’ischire. Comente l’at contadu s’imprenta italiana prus chi allegria, ponet a timere, ca s’ànghelu prus bellu, Lutzìferu, ischimus ite at fatu a Deus.
Gabriele Tanda
Leave a comment