Diat dèvere èssere craru s’assentu polìticu-ideològicu de su paba nou, chi deretu est ponende in craru sas chistiones chi cun Frantziscu pariant (pariant) prus pagu iscurigosas. In giru de pagas dies, Leone XIV at àpidu ocasione de si mustrare pro su chi est in antis de su primu Angelus suo. S’àteru die (e nd’amus iscritu), faeddende cun is giornalistas, at naradu chi est pretzisu a disarmare sa comunicatzione. Ma non fiat chistionende de sa comunicatzione de sa Crèsia, chi fintzas cun Bergoglio s’est permissa de etichetare sos mèigos abortistas comente “sicàrios”. Oe, in s’udièntzia cun su corpus diplomàticu acreditadu in sa Santa sede, Prevost at naradu chi «est còmpitu de chie tenet responsabilidades de guvernu su de si dare ite fàghere pro fraigare sotziedades tziviles armònicas e patzificadas». E chi custu podet èssere fatu mescamente «investende in sa famìlia». Istitutzione, custa, chi tenet fundamentu «in s’unione istàbile intre òmine e fèmina». Comente a nàrrere: 1) is guvernantes si diant dèvere dare ite fàghere sighende sos inditos vaticanos; 2) non b’at logu pro àteros tipos de unione; 3) s’unione devet èssere istàbile, duncas non giuat a divortziare. Chi s’arresonu siat craru lu podimus sebestare sighende·bi·la cun s’allega. «Nemos si podet dispensare pro favorèssere cuntestos chi tutelent sa dignidade de ogni persone, mescamente de is prus dèbiles e indifesas, dae su chi est a probe a nàschere a su betzu, dae su malàidu a su disocupadu, siat issu tzitadinu o immigradu». Su comintzu («ogni persone») e sos concruos (fintzas cun su chi est «immigradu») paret presentende·nos un’allega a bratzos abertos. Ma mancat sa fèmina chi si autodetèrminat cando in italianu mentovat su «nascituro». Chi, semper in italianu est unu «futuro soggetto di diritti». In ue sunt sos diritos de sas fèminas in un’allega in ue non podet divortziare e non podet abortire?
mauro piredda
Leave a comment