In sas presones fascistas, sos chi a s’agabbu de sa gherra diant èssere istados sas ghias de sa Repùblica, intre sos argumentos chi faeddaiant bi fiat s’òbera I promessi sposi. In ie, contat Silvano Nigro, agataiant sas genia de sos italianos e de sos guvernadores de s’Istadu. Mescamente Don Abbondio lis pariat su ritratu prus dèghidu de s’òmine tres-culores: semper timende de fàghere arrennegare su poderiu, chentupìgias pro non tènnere problemas e trasseri pro bi balangiare in cale si siat situatzione. S’istòria nd’at dadu prus de una proa, mescamente cussa de su Noighentos.
Su naturale de su Paisu influèntziat sos polìticos galu como e lu bidimus in sa chistione de sa defensa e su riarmu. Meloni at promìtidu a Trump chi s’Itàlia at a ismanniare sa cantidade de dinari missos pro sa defensa. Sa situatzione econòmica però no est gasi bona pro lu fàghere in presse e tando, chirchende in sas règulas, su guvernu at agatadu una manera pro nd’essire: fàghere dae nou sos càlculos, ponende a mesu totu su chi bi podet intrare. Sa còntiga est chi sa NATO e s’UE leant in consideru boghes diferèntes. Tando Giorgetti giòbia at decraradu chi pro ocannu s’Itàlia at a lòmpere a su 2% de gastu pro sa defensa sena problema perunu. S’ant a contare totu cantas sas pensiones pro sos militares, sos fundos pro sos biàgios in s’ispàtziu e pro sa Guardia Costiera, ma fintzas carchi boghe chi pertocat a sa Protezione civile.
Nos andat bene, ca nessi su dinari at abarrare pro carchi cosa de mègius, ma est craru chi s’àndala leada dae su guvernu est cussa de istare in mesu, de non seberare de a beru. Nen crìticas pro megiorare nen atacos pro tènnere una positzione, nen a sos USA nen a s’Europa. Sa bia e s’isetu de Don Abbondio chi, a sa fine de su romanzu, est s’ùnicu chi renesset a abarrare in su matessi logu cun su matessi traballu.
Gabriele Tanda
Leave a comment