“Sos patimentos de unu giòvanu” de Johann Wolfgang Goethe, òpera traduida in sardu dae Manuela Mereu e publicada dae Condaghes in su 2015 (colletzione Àndalas).
8 de trìulas
Tzess! Ma podimus èssere gosi bambiocos che piseddos? So a disìgiu de una mirada! Comente torramus a pitzinneddos! Nche fìamus in Walheim. Sas fèminas fiant andadas cun sa carrotza e cando fìamus passigende m’est partu chi sos ogros de Lotte… Oh, perdona·mi! So unu macu! La depes bìdere e cuddos ogros! Pro ti nàrrere a lestru (mi nche sunt serrende sos ogros ca tèngio sonnu): sas damas nche fiant artziadas a sa carrotza e deo paris cun su giòvanu W., e cun Selstadt e Audran nche fìamus in cue a fùrriu. Amus cumintzadu a tzatzareddare ca sa portiera fiat aperta e cuddos giòvanos fiant sena anneos e allegros… e deo chircaia sos ogros de Lotte: e issos andaiant dae unu a s’àteru de cuddos giòvanos… ma a mie! A mie, acunnortadu, chi istaia in cue pro issa ebbia, a mie cuddos ogros non si sunt girados! Su coro meu nche l’at saludada milli bortas! E issa non m’abaidaiat! Sa carrotza nch’est partida, e una làgrima mi nch’at infustu sos ogros. Sighia a l’abaidare e cando nch’apo bidu sa conca sua acarende·si a s’isportellitu e girende·si pro mirare… Ohi! A mie? Istimadu! Totu custas dudas ch’isfinint sa vida mea. Ma tèngio unu consolu: forsis at miradu a mie! Forsis! Note serena, amigu meu! A piseddu chi so!
Leave a comment