“Sos patimentos de unu giòvanu” de Johann Wolfgang Goethe, òpera traduida in sardu dae Manuela Mereu e publicada dae Condaghes in su 2015 (colletzione Àndalas).
4 de austu
Non bi so deo ebbia malafortunadu in custu mundu. Totu sos òmines sunt iscrètidos si isperant e sunt trampados in s’isetu de carchi cosa in sa vida. Nch’apo fatu sa bisita a sa fèmina bona chi istat a suta de sos tìllios. Su pitzinnu prus mannigheddu m’est addobiadu cun tzìrrios de allegria e sa mama nd’est essida a foras assustada e deretu m’est parta disconsolada. Sa primu cosa chi m’at naradu est istada custa: «Bonòmine, ah, mi nch’est mortu Hans!». Fiat su prus minore de sos fìgios. Mi so calliadu. «E maridu meu,» at sighidu issa «nch’est torradu dae Isvìtzera sena batire unu francu; mancu male ca calicunu si nd’est apenadu, si nono li fiat tocadu de pedire sa lemòsina: l’est posta sa callentura torrende·nche a inoghe». No bi l’apo pitzigada a faeddare, l’apo petzi dadu carchi cosa a su pitzinnu. Issa m’at suplicadu de mi nche pigare tantas melas; l’as apo agradèssidas e mi nche so fuidu dae cuddu logu càrrigu de ammentos de amargura.
Leave a comment