“Sos patimentos de unu giòvanu” de Johann Wolfgang Goethe, òpera traduida in sardu dae Manuela Mereu e publicada dae Condaghes in su 2015 (colletzione Àndalas).
22 de austu
Est una malaura, Wilhelm, sas fortzas meas sunt como incadenadas a unu discùidu cuntribuladu, non renesso ne a abarrare isfainadu ne a fàghere carchi cosa. Mi mancat sa fantasia, su sentimentu pro sa natura e so disgustadu dae sos libros. Cando mancamus a nois etotu, paret chi nos manchet totu. Ti lu giuro, a bortas disìgio de èssere unu giorronaderi chi si nd’ischidat su mangianu e ischit ite depet fàghere, intendet un’impulsu, tenet un’ispera. L’ischis ca bi sunt dies chi so imbidiosu de Albert cando nch’est interradu biu in totu cuddos pabiros, e mi paret de mi bìdere cuntentu in parte sua! M’est bènnidu a conca finas prus de una borta de iscrìere a tie e a su ministru pro cuncordare sa chistione de su postu in s’ambasciada, chi comente m’as naradu tue, diat èssere prontu pro mene. E deo penso su pròpiu, ca su ministru tenet istima de mene e dae tempus meda mi nch’at naradu de mi pònnere a fàghere carchi faina. Ma abarro totu pensende·bi e mi benit a conca su contu de su caddu chi non bajulat prus sa libertade sua, si nche lassat seddare, nche li ponent sos frenos e nche lu setzent finas a s’indebilitamentu… tando no isco prus ite fàghere. Amigu meu! Ma custa brama mea de cambiare it’est? No est unu male chi giugo in sa intragnas e m’at a persighire semper e in totue?
Leave a comment


