De V dominiga de Caresima
Gv 8, 1-11
In cussu tempus, Gesùs si fiat acurtziadu a s’oru de su monte de is olias. Ma cussu mangianu si nche fiat andadu a su templu e totu su pòpulu achipiat a in ue fiat issu. E issu si fiat sètzidu e si fiat postu a ddos ammastriare. Tando is iscribas e is fariseos dd’aiant batidu una femina cassada in atos infideles, dd’iant posta in mesu e dd’aiant naradu.
«Maistru, custa fèmina est istada cassada in infidelidade flagrante. Tando Mosès, in sa Lege, nos at cumandadu de ochiere a corpos de pedra is fèminas che a custa. Tue ite nde naras? ». Naraiant custu pro ddu pònnere a proadòrgiu e pro àere unu motivu bonu pro dd’acusare. Ma Gesùs, incurbende-si, si fiat postu a iscrìere cun su pòddighe in terra. In tamen, bidu chi custos sighiant a dd’interrogare, si fiat pesadu e ddis aiat naradu: «Chie intro de bois est sena pecadu, dd’iscudat issu sa prima pedra contras de issa».
E, incurbende-si un’atera borta, aiat torradu a iscrìere in terra. Cussos, intendende totu custu, si nche fiant andados unu in fatu de s’àteru, cumintzende dae is prus antzianos. Dd’aiant lassadu a solu e sa fèmina fiat in cue in mesu. Tando Gesùs si nche fiat pesadu e dd’aiat nadu: «Fèmina, in ue sunt? Non t’at cundennadu nemos? ». E issa dd’aiat respostu: «Nemos, ora su Sennore». E Gesùs dd’aia naradu: «Non ti cundenno mancu deo; bae e dae immoe a innantis non pechest prus».
CUMMENTU
Is iscribas e is fariseos, chi pretendiant de istrumentalizare una fèmina, cassada in adulteriu flagrante, pro cumpromìtere a Gesùs, ddi donant a s’imbesse s’ocasione pro ammastriare cun dd’un’esempru is mètodos suos noos.
In antis de totu Gesùs ponet in evidèntzia s’ipocrisia de is fariseos ( “Chie intro de bois est sena pecadu, dd’iscudat issu sa prima pedra”), boghende-ddi in custa manera cale si siat argumentu. Ponet in evidèntzia s’innoràntzia culpàbile issoro subra de sa lege, chi ammàstriat chi Deus, essende soberanu potente, giuigat cun moderatzione e guvernat cun indulgèntzia, ca issu òperat totu su chi bolet. In fines – e custu est su puntu prus de importu intro de s’Evangèliu – , Gesùs ammàstriat a is atrumadas, chi no esistit manifestada de autoridade prus manna de su perdonu.
Sa morte matessi non tenet un’autoridade aici manna. Difatis, s’autoridade de Cristos ebbia, chi morit in sa rughe pro amore de s’umanidade, podet donare sa vida. E isceti s’autoridade chi servit pro donare sa vida est autoridade berdadera.
(rubrica a incuru de Alessandro Dessì)
Leave a comment