A pustis de duos annos de pandemia est torrada sa professone de su Santu gloriosu in Casteddu. Ocannu, sena proibida peruna, s’istàtua de Sant’Efis est tzucada dae su carteri de Stampaxi e at addobiadu sos fideles e sos grupos bènnidos dae sas biddas de onni oru de Sardigna. Sa de treghentu sessantasès editziones at agatadu una die bella, cun sole ma sena tropu calura. Petzi a s’agabbu de sa colada sua in su tzentru de sa tzitade at inghitzadu a pròere.
Custa borta sunt essidas fintzas sas relìcuias de su santu batidas dae bator infermieras de su primu ispidale de Casteddu trasformadu in tzentru Covid. Sa festa normale e sa cantidade de gente sunt sinnales chi s’epidemia est andende e divenende cosa lèbia e fitiana e chi at sessadu de èssere un’apretu. Pro afortiare custu sentidu dae oe àteras medidas sanitàrias sunt istadas bogadas: sas mascherinas non sunt obligatòrias a s’abertu e in sas butegas, ma sighit sa netzessidade de si las pònnere in sos tzìnemas, in sos teatros e in sos ispidales; e fintzas su documentu birde non serbit prus, francu pro sos biàgios prus longos cun s’aèreu. S’ispera est chi totu custos sinnales siant de a beru s’agabbu de unu bisu malu chi est duradu tropu.
Marco Corrias
Leave a comment