Sa die oto de cabudanni de su 1943 s’Itàlia aiat fatu a connòschere, cun unu messàgiu registradu de su capu de su guvernu Badoglio, s’armistìtziu cun sos angloamericanos firmadu su 3 in Cassìbile, acanta de Siracusa.
A pustis de s’annùntziu Badoglio e su Re Vittòriu Emanuele III si nche fiant fuidos a Pescara e a coa a Brìndisi, cajonende s’isbandamentu de s’esèrtzitu italianu e su cumintzu de unu cunflitu tzivile.
Sa die, traumàtica pro s’istòria de Itàlia, est istada identificada pro more de su giurista e iscritore nugoresu Salvatore Satta comente la morte della patria, definitzione usada in su libru suo De Profundis de su 1948.
S’espressione at tentu fortuna e est abarrada in su lèssicu polìticu italianu. Unu de sos primos chi dd’at recuperada est istadu s’istòricu Ernesto Galli Della Loggia e poscas Renzo De Felice, issu puru istòricu.
Galli Della Loggia at finas iscritu unu libru intituladu pròpiu La morte della patria, publicadu in su 1996.
(redatzione)
Leave a comment