“S’acontèssida istrana de Dr. Jekyll e Sr. Hyde” de Robert Louis Stevenson, òpera traduida in sardu dae Càrminu Pintore e publicada dae Condaghes (Colletzione “Àndalas”).
Narende gosi, nch’aiat surbiadu a subra de sa candela, si fiat postu su gabbanu, e nche fiat essidu ogros a Cavendish Square, sa tzitadedda de meighina in ue s’amigu suo Lanyon, dotore nòdidu, istaiat e retziat su muntone de patzientes chi sighiat. “Si b’at calicunu chi nd’ischit cosa, cussu est Lanyon” fiat pensende.
Su tentadore solenne lu connoschiat e l’aiat retzidu cun tzivilesa. No li fiat tocadu a isetare, nche l’aiant giutu deretu a s’aposentu de pràndere. in ie Dr. Lanyon fiat a sa sola, cara a una tassa de binu. Fiat un’òmine de bonucoro, sanu a s’aèrgiu, ispabillu, cun ajubores in cara, cun unu cucureddu canitu in antis de su tempus, e maneras burdellosas e de balia. Bidende a Utterson, si nche fiat pesadu a còitu, e li si fiat acurtziadu a bratzos ispartos. Sa genialidade sua, gasi comente sas maneras, podiant pàrrere teatrales a unu ghetu; ma fiant fundadas subra de unu sentidu lìtzitu. De su restu sos duos fiant amigos dae pitzinnia, cumpàngios in iscola e in s’universidade, ambos duos rispetosos cun rigore s’unu de s’àteru e de issos etotu, e, cosa chi non càpitat totora, si nara- iant ditzosos meda de si fàghere cumpangia a pare. a pustis de s’èssere istoriados canteddu, s’abogadu nche fiat cròmpidu a sa chistione chi no li fiat lassende sa conca in pasu.
Leave a comment