In antis de s’arbèschida de su 18 de austu de su 1936, unu mese a pustis de su cumintzu de sa gherra de Ispagna, moriat Federico García Lorca.
Su poete e drammaturgu andalusu, de ideas sotzialista, si fiat cuadu in domo de s’amigu e poete issu puru, cun simpatias falangistas, Luis Rosales. Ma cuddu amparu no dd’aiat sarvadu.
Sa Guardia Civil dd’aiat prelevadu e fusiladu, paris cun àteras tres persones. S’acusa contra a issu fiat apartenèntzia a sa massoneria e omosessualidade. Lorca fiat afiliadu a sa lògia massònica Alhambra de Granada.
In ogna modu sa càusa de sa cundenna chi at giùghidu a s’esecutzione sommària abarrat unu mistèriu. Sa politzia aiat comunicadu ebbia ca Lorca aiat cunfessadu, ma sena de ispetzificare de ite fiat istadu acusadu in particulare.
Sa fossa comuna in ue nche dd’aiant interradu, paris cun sos àteros cundennados, intre sas biddas de Viznar e Alfacar, acanta de Granada, galu oe no est istada atzapada.
Esponente de sa “generatzione de su ‘27”, s’autore granadinu fiat unu de sos prus connotos de Ispagna. Poemas del cante jondo e Romancero gitano dd’aiant fatu èssere su cantore de su mundu rurale andalusu e de sa gente gitana.
Sa sotziedade de Andalusia est protagonista puru de sa trilogia teatrale, cumintzada cun Isposòriu de sàmbene, sighida cun Yerma e acabbada cun La casa de Bernarda Alba.
Pròpiu sa prima de custas tragèdias dd’aiat permìtidu de otènnere un’èsitu econòmicu. S’òpera teatrale difatis fiat istada rapresentada in Buenos Aires dae sa cumpangia de s’atora Lola Membrives e aiat tentu una renèssida manna.
Bida sa fama e s’istima chi teniat in totu s’Ispagna e finas a livellu mundiale sa morte de su poete aiat causadu unu cummotzione manna finas intre sos inimigos polìticos.
Difatis s’annu in fatu de sa morte su periòdicu falangista Unidad aiat publicadu a firma de Luis Hurtado, amigu de Lorca, un’artìculu intituladu A s’Ispagna imperiale dd’ant mortu su mègius poete.
(gianni muroni)
Leave a comment